เรื่องของโอโม กล่องที่ 6: นายช่างและคุณนาย
ช่วงปี พ.ศ.2516 ผู้บริหารสูงสุดของการรถไฟเขต 3 ได้ย้ายเข้ามารับตำแหน่งที่อุตรดิตถ์ ตอนนั้นผมเรียนอยู่ชั้น ป.5 ตำแหน่งดังกล่าวคือวิศวกรกำกับการเขต 3 หรือ วกข.3 ถ้าเรียกแบบย่อคือ ว. ท่านคือ ว.วิรัช หรือจะเรียกแบบง่ายๆคือ นายช่าง ส่วน ภรรยาคือ คุณศรีนันทา เราจะเรียกขานว่า คุณนาย ความรู้สึกของผมก็คือ คุณ คือภรรยาของนาย นายคือผู้บังคับบัญชา
นายช่างอายุ 29 จบวิศวจุฬา แล้วไปต่อที่อเมริกา ส่วนคุณนายจบอักษรจุฬา แล้วไปต่อที่เยอรมัน เป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านภาษาเยอรมัน ท่านทั้ง 2 ไม่มีลูก พวกเราเด็กๆลูกรถไฟโดยเฉพาะที่บ้านใกล้ๆบ้านนายช่างคือบ้านเรา บ้านน้าธงชัย บ้านน้าสุภาพ ก็จะไปเล่นที่บ้านนายช่างเป็นประจำ
สำหรับผมแล้วเป็นทั้งไปเล่น ไปกิน ไปนอนเลย มีคนเดียว เริ่มจากท่านไม่ได้ทำกับข้าวมื้อเย็นก็เลยผูกปิ่นโตกับแม่ประยูร ช่วงเย็นกลับจากโรงเรียน อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมมีหน้าที่หิ้วปิ่นโตไปส่งที่บ้านนายช่าง ระยะทางก็ไม่เกิน 100 เมตร แล้วก็อยู่กินที่นั่นเลย เมนูเดียวกับที่บ้าน นอนที่นั่นเลย คุณนายท่านจัดห้องให้ทั้งติดมุ้งลวด ติดม่าน สรุปเราก็ไม่ได้นอนที่บ้านตั้งแต่นั้นมา ตื่นเช้าก็มาอาบน้ำ กินข้าว แล้วไปโรงเรียน
ตำแหน่งของทางรถไฟมีตัวย่อที่น่าสนในผู้บริหารระดับสูงที่มีบ้านพักเดี่ยวอีกก็คือ ผู้บริหารที่มีอักษรย่อว่า ส. ย่อมาจากสารวัตร แต่ไม่ใช่ตำรวจนะ มี 2 ส. คือ ส.โรงรถจักร หนักไปทางซ่อมหัวรถจักรที่ใช้ลากขบวนรถโดยสาร ส.โรงรถจักร ขณะนั้นคือ ส.เชิด ชาญณรงค์ ส่วนอีก ส.คือ ส.สารวัตรโรงงาน ชื่อก็บอกอยู่แล้ว คือดูแลซ่อมสร้างพวกรถโดยสารและอื่นๆทั้งหมด ส.โรงงานช่วงนั้นคือ ส.ไสว
ตำแหน่งอักษรย่อต่อมาคือพวกช่างจะเรียกว่า ช. อย่างน้าธงชัย เรียก ช.ธงชัย พ่อบี้เรียก ช.ดำรง อีกกลุ่มหนึ่งคือพนักงานขับหัวรถจักร ตอนนั้นมีทั้งหัวรถจักรดีเซล และหัวรถจักรไอน้ำที่ต้องเติมฟืน เติมน้ำ กลุ่มนี้เรียก พขร. ส่วนกลุ่มธุรการอย่าง พ่อสุนทร หัวหน้าหมวดธุรการเขต น้าสุภาพ ลูกน้องพ่อไม่เห็นมีชื่อย่อ มีแต่คนเรียกพ่อว่า พี่ทร
บ้านพักรถไฟสมัยนั้นมีหลายร้อยครอบครัวเหมือนกัน ในโซนตะวันออกบ้านพักจะเป็นแบบแดงสีหมากตามแบบฉบับสีของการรถไฟตัดขอบด้วยสีเหลืองหม่น เราเรียกกันว่า ฝั่งพระนคร แล้วมีสนามกีฬาคั่นกลาง ฝั่งตะวันตกบ้านพักจะออกสีดำตัดขอบสีเหลืองหม่นเหมือนกัน เราเรียกว่า ฝั่งธน เวลา มีกีฬาสี ฝั่งพระนครกับฝั่งธนก็มาแข่งกันสนุกสนานรักใคร่กันดี
กีฬายามเย็นสำหรับผู้บริหารก็มักจะฮิตไปตามที่ ว.ชอบเล่น บาง ว.ชอบตีกอล์ฟ ก็มีสนามกอล์ฟรถไฟให้เล่น ส่วน ว.วิรัช ท่านชอบตีเทนนิส ดังนั้นสนามเทนนิสจึงมีอยู่ในที่ว่างระหว่างบ้านนายช่าง บ้าน ส.เชิด แล้วก็บ้านเรา สร้างกันเองเพราะเรามีทั้งของ ทั้งช่าง เสารั้วก็เป็นรางรถไฟที่ปลดระวางแล้ว เย็นๆผู้ใหญ่ก็จะมาตีเทนนิสกัน อุปกรณ์ต่างๆเช่นตาข่าย ลูกบอล ก็เก็บที่บ้านเรา
นายช่างและคุณนายเลี้ยงสุนัขด้วย ตัวใหญ่พันธุ์เกรทเดนชื่อ อาก้า มีอีกคู่ไม่แน่ใจเค้าเรียกพันธุ์อะไรชื่อ ดำ กับ ด่าง แล้วก็มี ดัชชุน สุนัขใส้กรอกแบบเล็ก ชื่อ ตุ๊ดตู่ กับปลาไหล คุณนายตั้งชื่อเอง ปลาไหลจะเป็นเพศเมีย ตัวเล็กยาวว่องไว คุณนายเลยให้ชื่อว่า ปลาไหล จำได้ว่าท่านซื้อมาจากกรุงเทพตั้งแต่ตัวเล็กๆใส่กรงขึ้นรถไฟมาที่อุตรดิตถ์ กรงเล็กอย่างกับกรงนก เราตื่นเต้นมากเห็นสุนัขตัวเล็กๆแต่ยาว เลี้ยงกันจนโต ย้ายมากรุงเทพปี 2519 ตู๊ดตู่ กับ ปลาไหล ก็ย้ายมาด้วย
