เล่าตามใจ3:อุ่นเครื่องวันเด็กที่เขาใหญ่
เมื่อวันที่ 2-14 ธันวาคม พ.ศ.2567 ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม 2 สัปดาห์ ที่เขาใหญ่ เป็นสิทธิ์ของเจ้าหน้าที่ขององค์กรที่จะได้ไปปฏิบัติธรรม 2 สัปดาห์ ปีละ2ครั้ง ก็จัดสรรเวลาเอาว่าเราจะสามารถไปรุ่นไหนได้ สำหรับผมทุกปีจะไปได้ช่วงมิถุนายนกับธันวาคม ปีนี้ก็ไปครั้งที่ 2 เกือบรุ่นสุดท้ายเลย เป็นโอกาสที่จะได้หยุดใจไว้ภายใน เหมือนได้ชาร์จแบตตารี่เพื่อมาลุยงานบุญกันต่อ ระหว่างอยู่ที่เขาใหญ่ต้องฝากโทรศัพท์ไว้ที่ทีมพี่เลี้ยง จะเบิกใช้ได้กรณีจำเป็น สัปดาห์ละครั้ง ทำให้เราปลอดกังวลไม่มีเรื่องใดๆ มารบกวน
ตอนมาทานอาหารได้เจอเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อมินตรา มากับแม่ที่เป็นเจ้าหน้าที่อยู่ในห้องอาหาร ได้เข้าไปทำความรู้จักพูดคุย พอรู้ชื่อว่ามินตรา เลยถามว่ามินตรา น่านเจ้า หรือ มีนตรา อินทิรา น้องมองหน้างงๆคงคิดในใจว่าอีตาวันชัยนี่ถามแปลก หนูไม่ใช่นักร้องนะคะ นอกจากพูดคุยได้ลองเล่นกับน้อง เราน่าจะเล่นโลดโผนไปนิด น้องตกใจร้องไห้ มาทราบภายหลังว่าน้องขี้กลัว ขี้ตกใจ เลยคิดว่าต้องแก้ตัว ส่งสายสืบไปสืบว่าเจ้าหน้าหน้าที่ในตึกนี้ มีลูกเล็กๆรวมกันสักกี่คน ปรากฏว่ามี 4 คน หญิง3 ชาย1 เลยแจ้งน้องสายทองกองนครหลวง 7 ที่มาปฏิบัติธรรมรุ่นนี้ด้วย ขอของขวัญที่สายทองกำลังรวบรวมจากการบอกบุญเจ้าภาพเพื่อใช้ในงานวันเด็กที่วัด ขอเอามาเขาใหญ่สัก4ชิ้น เป็นตุ๊กตา3 กล่อง รถตำรวจ 1คัน พอดีกับมีน้องจะขนผลไม้มาที่เขาใหญ่พอดี เลยให้ฝากติดมาด้วยจากวัด พอถึงเวลาก็นัดหมายเด็กๆมารับ จะมอบเฉยๆก็เกรงว่าโลกจะไม่จำ เลยนัดกับทีมงานว่าจะร้องเพลง Happy birthday ขณะมอบ เอาให้งงทั้งเด็กและผู้มาปฏิบัติธรรมในรุ่นเกือบ 200 คน เมื่อดำเนินการไปตามแผน ขณะที่เพลงกำลังร้องไป น้องมินตราก็เริ่มหน้าเสีย แล้วก็ปล่อยโฮออกมา ทำเอาผู้จัดไปไม่เป็นต้องยุติกิจกรรมทันที มานั่งปลอบโยนพบว่าน้องตกใจ เอาอีกแล้วเรา ต้องแก้ตัวอีกไหมเนี่ย
