จิตที่เกื้อกูลที่อบรมบริบูรณ์ดีแล้ว
เป็นจิตหาประมาณมิได้
กรรมใดที่ทำแล้วพอประมาณ
กรรมนั้นจักไม่เหลือในจิตนั้น
ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๕๙
