วันคืนเคลื่อนคล้อยตามจักรราศี บุรุษสตรีล้วนพลันผมหงอกขาวชีวิตคนจมอยู่ในห้วงแห่งความฝันอันงมงายต้องบากบั่นอยู่บนเส้นทางทุรกันดารเหมือนมีสิ่งใดมาบังคับเร่งรัดให้เสาะแสวงหา ค้นหาเท่าใดก็ไม่พบ เพราะมีบางสิ่งที่อยู่เบื้องหลังมาบดบังทำให้ไม่รู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตว่า แท้ที่จริงเกิดมาเพื่ออะไร
จึงต้องติดอยู่ในบ่วงกรรม คล้ายใบไม้แห้งในสายลมคล้ายจอกแหนบนผิวน้ำ มิอาจเป็นตัวของตัวเองได้ ต้องถูกบังคับอยู่ร่ำไปจะหลุดพ้นจากสิ่งที่อยู่เบื้องหลังได้ ต้องหยุดนิ่งให้สนิท หยุดแล้วหยุดอีกหยุดเข้าไปข้างในเรื่อยๆ ยิ่งหยุดใจยิ่งละเอียด เมื่อละเอียดกว่า เขาก็บังคับไม่ได้เมื่อนั้นเราจะเป็นอิสระ เป็นไทแก่ตัวเอง มีสุขล้วนๆและจะรู้เรื่องราวทุกเรื่องตามความเป็นจริง
ขอขอบคุณ หนังสือ”หน้าสุดท้าย” ประพันธ์โดย พระสุธรรม สุธมฺโม
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
