เรื่องที่ 1 วิบากกรรมของการเบียดเบียนกัน
เรื่องนี้เกิดขึ้น ขณะที่พระบรมศาสดาประทับอยู่ ณ นิโครธาราม เมืองกบิลพัสดุ์1 ครั้งนั้นพระ
อนุรุทธะเถระได้ไปเมืองกบิลพัสดุ์พร้อมด้วยภิกษุบริวาร 500 รูป พวกพระญาติของท่านทราบข่าว จึงพากันมาหาท่าน ยกเว้นพระนางโรหิณี 2 เมื่อไม่เห็นพระน้องนาง พระเถระจึงถามถึง ก็ได้รับคำตอบว่าสาเหตุที่พระนางไม่เสด็จมา ก็เพราะความละอายที่เป็นโรคผิวหนัง พระเถระจึงให้เชิญพระนางมาและแนะนำให้ทรงทำบุญ โดยให้พระนางนำเครื่องประดับที่มีอยู่ออกขาย แล้วนำเงินนั้นมาสร้างโรงฉันสำหรับพระภิกษุสงฆ์ พระนางโรหิณีก็ทรงยินยอมปฏิบัติตาม ในที่สุดก็สามารถสร้างโรงฉันเป็นอาคาร 2 ชั้นขึ้นหลังหนึ่งและพระนางก็ลงมือปัดกวาดเช็ดถูโรงฉันด้วยตนเอง จึงมีผลให้โรคผิวหนังของพระนางทุเลาลงบ้างครั้นเมื่อการก่อสร้างโรงฉันเสร็จ สมบูรณ์ทุกประการ พระนางจึงนิมนต์พระภิกษุสงฆ์มาฉันภัตตาหารโดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นประธานเมื่อทรงทำภัตกิจเสร็จแล้ว พระบรมศาสดาจึงตรัสถามหาเจ้าของทาน ก็ทรงทราบว่าเป็นของพระนางโรหิณี แต่พระนางก็มิได้ปรากฏกาย เพราะความละอายด้วยโรคประจำตัว พระบรมศาสดาจึงรับสั่งให้เรียกพระนางมาเฝ้าครั้นเมื่อพระนางเสด็จมาถวายบังคมแล้ว พระบรมศาสดา จึงตรัสบุพกรรมของพระนางว่า ในอดีตกาล พระนางเกิดเป็นอัครมเห ีของพระเจ้าพาราณ ี มีจิตริษยาหญิงนักฟ้อนคนหนึ่ง ของพระราชาจึงรับสั่งเรียกหญิงนักฟ้อนนั้นมายังสำนักของตน แล้วเอาผงหมาหมุ้ย (ตำแย) โรยลงที่ตัวของหญิงนักฟ้อนนั้นเป็นทำนองเย้ยหยัน ขณะเดียวกันก็ให้คนอื่นแอบเอาผงหมามุ้ย ไปโปรยไว้บนที่นอน ผ้าเสื้อผ้า
เครื่องใช้ของหญิงนักฟ้อนนั้นด้วย เป็นเหตุให้หญิงนักฟ้อนคันมาก ต้องเกาเป็นพัลวัน ผิวหนังของเธอ จึงพุพองขึ้นเป็นตุ่มน้อยตุ่มใหญ่ บางตุ่มก็มีเลือดไหลซิบๆ ออกมา ได้รับทุกขเวทนาแสนสาหัส อยู่เป็นเวลาหลายวันครั้นเมื่อพระบรมศาสดาตรัสเล่าบุพกรรมของพระนางจบลงแล้ว จึงตรัสว่า "โรหิณี ก็กรรมนั่นที่เธอทำแล้วในกาลนั้น ด้วยความโกรธก็ดี ด้วยความริษยาก็ดี แม้มีประมาณเล็กน้อย ย่อมไม่ควรทำเลย"
ในกาลจบพระธรรมเทศนา ชนเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโ ดาปัตติผลเป็นต้น แม้
พระนางโรหิณี ก็ดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล รีระของพระนางหายจากโรคผิวหนังที่น่าอาย น่ารังเกียจ มี
ผิวพรรณสะอาดเกลี้ยงเกลาขึ้นทันทีบุพกรรมของพระนางโรหิณี เกิดจากความโกรธ ความริษยา ซึ่งเป็นส่วนแห่งปาณาติบาต แม้เป็นการเบียดเบียนร่างกายเพียงเล็กน้อยไม่ถึงกับเอาชีวิตกัน ยังส่งวิบากข้ามภพข้ามชาติ ทำให้พระนางโรหิณีเป็นโรคผิวหนังถึงกับไม่กล้าปรากฏตัวต่อสาธารณชน นี้ก็เป็นความทุกข์ทรมานอย่างยิ่งในชีวิตของพระนางนับเป็นโชคอย่างใหญ่หลวง ที่พระนางมีพระอนุรุทธะเถระเป็นกัลยาณมิตรในเบื้องต้น ทำให้พระนางได้มีโอกาสเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อันยังผลให้วิถีชีวิตของพระนางเปลี่ยนแปลงเป็นความรุ่งเรืองราวปาฏิหาริย์
จากหนังสือ DOU
วิชาGB 203 สูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
กลุ่มวิชาสูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
