เรื่องที่ 1 วิบากกรรมของผู้พิพากษาซึ่งตัดสินคดีไม่เป็นธรรม
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้า ประทับอยู่ ณ พระเวฬุวัน เขตกรุงราชคฤห์ 1 พระลักขณะกับ
พระมหาโมคคัลลานะ พักอยู่บนเขาคิชฌกูฏ ครั้นเวลาเช้าตรู่ทั้ง 2 องค์ ก็เข้าไปบิณฑบาต ในกรุงราชคฤห์วันหนึ่ง เมื่อทั้ง 2 องค์กลับจากบิณฑบาต หลังจากฉันภัตตาหารเสร็จแล้ว จึงพากันไปเฝ้า
พระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ถวายอภิวาทแล้วนั่ง ณ ที่ สมควร พระลักขณะได้ถามถึงสิ่งที่พระมหาโมคคัลลานะได้เห็นขณะลงจากเขาคิชฌกูฏ ต่อหน้าพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเจ้า พระมหาโมคคัลลานะ จึง
ตอบว่า
"ท่านผู้มีอายุ ขณะที่ลงมาจากภูเขาคิชฌกูฏนั้น ได้เห็นกุมภัณฑเปรต (เปรตอัณฑะโตเท่าหม้อ)ลอยอยู่กลางอากาศ เมื่อเปรตนั้นเดินไป ก็ยกอัณฑะของตนพาดไว้บนบ่า เมื่อนั่งก็นั่งทับอัณฑะนั้นนั่นแหละฝูงแร้ง ฝูงกา ฝูงเหยี่ยว ต่างก็โผถลา ตามจิกทึ้งเปรตนั้น ทำให้เปรตส่งเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดแสนสาหั "
ในครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสกับพระภิกษุทั้งหลายที่มาเฝ้าว่า "ภิกษุทั้งหลายสาวก
ทั้งหลายที่มีจักษุ มีญาณ ก็มีอยู่สาวกที่รู้เห็นสิ่งนี้ย่อมเป็นพยานได้ อันที่จริงเมื่อก่อน เราก็เคยเห็น
กุมภัณฑเปรตนั้นเหมือนกัน แต่ไม่ได้พยากรณ์ (เปิดเผยสู่สาธารณชน) เพราะการพยากรณ์นั้น จะไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล ซ้ำจะเป็นทุกข์ยาวนานแก่ผู้ไม่เชื่อเราภิกษุทั้งหลาย เปรตตนนั้น เคยเป็นผู้พิพากษาที่กินสินบน แล้วตัดสินคดีอย่างไม่เป็นธรรม ในกรุงราชคฤห์นี้เอง เพราะผลกรรมนั้นเขาจึงตกนรกหมกไหม้อยู่หลายล้านปี ด้วยเศษกรรมที่ยังเหลืออยู่ เขาจึงได้อัตภาพเปรตเช่นนั้น"
จากหนังสือ DOU
วิชาGB 203 สูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
กลุ่มวิชาสูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
