การสร้างความดี
รัฐบาลต้องถือธรรมเป็นใหญ่ หมายถึง การใช้อำนาจบริหารจัดการและปกครองบ้านเมืองนั้นรัฐบาลต้องถือความดีและความถูกต้องเป็นใหญ่ ในลักษณะพ่อปกครองลูก อาจกล่าวได้ว่าสาระสำคัญของการถือธรรมเป็นใหญ่ในฐานะที่เป็นรัฐบาลมีอยู่ 2 ประการ คือ
การสร้างความดี เนื่องจากก่อนเข้ามาสู่ตำแหน่ง รัฐบาลได้ให้สัญญาไว้กับประชาชนว่าจะเข้ามาสร้างความเจริญ ให้แก่ชาติบ้านเมือง เพื่อความผาสุกของประชาชนทั้งชาติ ครั้นเมื่อรัฐบาลเข้า
มาสู่ตำแหน่ง มีอำนาจในการบริหารจัดการ และปกครองบ้านเมืองแล้ว ย่อมเป็นโอกาสอันดีเยี่ยมในการสร้างคุณประโยชน์ในด้านต่างๆ อย่างกว้างขวางให้แก่ชาติบ้านเมือง อย่างที่บุคคลโดยทั่วไปไม่มีโอกาส เช่นนี้เลย ดังนั้นการใช้อำนาจในการบำบัดทุกข์บำรุงสุขของประชาชนทั้งชาติ รัฐบาลจะต้องถือความถูกต้องเป็นใหญ่ โดยไม่ยอมให้อคติใดๆ มาเผาผลาญความดีของตน ไม่ฉกฉวยผลประโยชน์ที่ควรจะเผื่อแผ่ไปยังประชาชนมาเป็นของตนและพรรคพวก ดังที่นักการเมืองส่วนมากในอดีตนิยมประพฤติปฏิบัติกัน
ส่งเสริมประชาชนให้สร้างความดี จากธรรมบรรยายที่ผ่านมา ได้กล่าวไว้หลายแห่งหลายครั้งแล้ว คนเราเกิดมาก็เพื่อสร้างคุณความดีหรือสร้างบุญบารมีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อความสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ถ้ารัฐบาลตั้งใจสร้างคุณความดีให้ประชาชนเห็นอย่างเป็นรูปธรรม ประชาชนย่อมน้อมรับและปฏิบัติตามด้วยความยินดี เมื่อได้รับการชักชวนแนะนำสนับสนุนจากรัฐบาล ทำนองเดียวกับลูกที่เต็มใจน้อมรับและปฏิบัติตามคำของพ่อผู้เพียบพร้อมด้วยคุณความดี ผิดกับพ่อที่มีนิสัยเป็นพาล เป็นขี้เมาหยำเป จมอยู่ในวงเหล้า วงการพนัน พ่อประเภทนี้นอกจากลูกจะไม่เคารพเชื่อฟังแล้ว ยังอาจจะโต้แย้งให้ช้ำใจอีกด้วย ข้อนี้ฉันใด รัฐบาลกับประชาชนก็ฉันนั้น ถ้ารัฐบาลเป็นแบบอย่างแห่งความดีให้ประชาชนดูอยู่เสมอ ประชาชนย่อมยินดีน้อมรับและปฏิบัติตามคำชักชวนของรัฐบาล
อนึ่ง อาจมีบางท่านข้องใจ งสัยว่า ความดีที่กล่าวมาทั้ง 2 ข้อนี้ หมายถึงอะไรกันแน่ ถ้านัก
ศึกษาได้ศึกษามาตั้งแต่บทที่ 1 จนถึงบทนี้ จะเข้าใจได้ดีว่า ธรรมะที่กล่าวมาทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้ ล้วนส่งเสริมให้คนเราทำความดีทั้งสิ้น อย่างไรก็ตาม ถ้าต้องการคำตอบแบบสั้นที่สุด ก็อาจกล่าวได้ว่า การสร้างความดี ของรัฐบาลก็คือ การใช้อำนาจในการทำหน้าที่ทุกอย่างของรัฐบาล ต้องมีศีล 5 กำกับโดยตลอด
ส่วนการส่งเสริมประชาชนให้สร้างความดีในข้อ 5.2 นั้น หมายความว่าทั้งบุคคลในรัฐบาล และประชาชนในชาติ จำเป็นจะต้องปฏิบัติทาน ศีล ภาวนา เป็นกิจวัตรประจำวันจนเป็นนิสัย โดยมีบุคคลในรัฐบาลเป็นแบบอย่างให้แก่ประชาชนทั้งหมดนี้ คือความหมายของการถือธรรมเป็นใหญ่ของรัฐบาล ที่ประชาชนปรารถนาจะได้เห็นสิ่งที่ประชาชนคาดหวังจากรัฐบาลทั้ง 5 ประการนี้ ถ้ารัฐบาลปัจจุบันสามารถปฏิบัติได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในกาลเวลาต่อไปสิ่งเหล่านี้ก็จะกลายเป็นวันธรรมในการบริหารจัดการ และปกครองชาติบ้านเมือง ดังนั้นในอนาคตไม่ว่าใครจะมาเป็นรัฐบาล ก็จะยึดเอาวันธรรมอันดีงามที่รัฐบาลก่อนๆ เคยปฏิบัติมาเป็นแบบอย่างได้นำความเจริญมาสู่บ้านเมือง อีกทั้งนำความสุขมาสู่ประชาชนให้ปรากฏอย่างชัดเจนแล้ว ในที่สุดวันธรรมอันดีงามนี้ก็จะเป็นมรดกตกทอดไปเรื่อยๆ
วันธรรมอันดีงาม ในการใช้อำนาจบริหารจัดการ และปกครองชาติบ้านเมืองที่กล่าวมานี้มิใช่ของใหม่ แต่มีมาแล้วตั้งแต่ก่อนสมัยพุทธกาล ซึ่งปรากฏว่าสมัยใดที่ผู้นำหรือ ผู้ปกครองบ้านเมืองไม่ตั้งอยู่ในธรรม ก็จะเกิดปัญหาเลวร้ายนานาประการ ทั้งด้านธรรมชาติแวดล้อม และความเป็นอยู่ของประชาชนในชาติ อย่างที่ไม่มีทางแก้ปัญหาได้เลย
จากหนังสือ DOU
วิชาGB 203 สูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
กลุ่มวิชาสูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
