ธรรมะวันละนิด..จิตแจ่มใส
ตอนที่ 22
ละสุข สู่สุข
มตฺตาสุขปริจฺจาคา
ปสฺเส เจ วิปุลํ สุขํ
จเช มตฺตาสุขํ ธีโร
สมฺปสฺสํ วิปุลํ สุขํ
ถ้าพึงเห็นสุขอันไพบูลย์
เพราะยอมเสียสละสุขส่วนน้อยแล้วไซร้
ผู้มีปัญญาปรารถนาสุขอันไพบูลย์
ก็ควรสละสุขส่วนน้อยเสีย
(ขุ. ธ. ๒๕/๗๓)
ทุกคนปรารถนาให้ตนไปให้ถึงเป้าหมายใหญ่
แต่บางคนพองานสำเร็จได้ระดับหนึ่ง
กลับหลงติดเหยื่อล่อ ติดคำชม
ติดสิ่งเย้ายวน ติดความสุขเล็กๆน้อยๆ
มัวหลงใหลในสิ่งเหล่านั้น
จนหลงลืมเป้าหมายใหญ่
แล้วก็หลงทางในที่สุด
ผู้มีปัญญา
เมื่อปรารถนาให้ตนไปให้ถึงเป้าหมายใหญ่
พึงตั้งเป้าหมายนั้นให้ชัดเจน
ระลึกถึงเป้าหมายนั้นอยู่เสมอ
ไม่หลงระเริงในความสำเร็จระดับต้น
มุ่งสู่ความสำเร็จระดับกลาง
เพื่อก้าวไปสู่ความสำเร็จสูงสุด
อันเป็นเป้าหมายใหญ่ต่อไป
มองเป้าหมายใหญ่เป็นหลัก เพื่อพบสุขอันไพบูลย์
ตราบใดยังไม่บรรลุซึ่งเป้าหมายใหญ่
ตราบนั้นเราจะยอมลำบากเพื่อจะไม่ลำบากอีก
ยอมเหนื่อยเพื่อจะไม่เหนื่อยอีก
ยอมรับทุกข์เล็กน้อยเพื่อจะไม่ทุกข์อีก
ยอมสละสุขเล็กน้อยเพื่อสุขอันไพบูลย์ข้างหน้า
การขจัดกิเลสอาสวะคือเป้าหมายใหญ่
สุขอันไพบูลย์คือพระนิพพาน
เป้าหมายของเราไซร้ ทำให้ได้ไปให้ถึง
ทุกข์สุขมิพรั่นพรึง ไปให้ถึงซึ่งปลายทาง
มุ่งมั่นเป้าหมายใหญ่ สิก้าวไปไม่เลือนลาง
ละสุขพอประมาณ สู่นิพพานสุขแท้เอย
ที่มา : หนังสือ "ส่องธรรม ล้ำภาษิต" โดย "อิ่มธรรม"
