ศิลปะการอดทน
ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา
ความอดทน คือ ความอดกลั้น
เป็นตบะอย่างยิ่ง
(ขุ.ธ.๒๕/๔๐)
ทุกชีวิตต้อง "อด" กับ "ทน"
อด คือ อยากได้แต่ไม่ได้ ก็อดไป
ทน คือ อยากไม่ได้แต่ก็ได้ ก็ทนไป
ถ้าไม่มีการลงแรง ก็จะไม่มีวันได้มา
ถ้าไม่โถมกายใจ ก็จะไม่ได้สิ่งล้ำค่า
ถ้าไม่อดทน ชีวิตอาจต้องนับหนึ่งใหม่
ถ้าไม่อดทนอย่างสูงสุด ทุกสิ่งก็จะล้มเหลว
จงอดทนอย่างมีสติ
ไม่ใช่เอาอารมณ์ร้ายข่มเอาไว้
จงอดทนอย่างมีปัญญา
ไม่ใช่เฉื่อยแฉะ เงอะงะ
จงอดทนอย่างมีเป้าหมาย
ไม่ใช่เพราะหมดหนทาง
อดทนอย่างรู้เท่าทันโลก
อดทนอย่างสงบ มีสง่า
ด้วยดวงตาสุกใส ดวงใจสดชื่น
อดทนอย่างนี้จึงจะประสบสุข
และสามารถเผากิเลสในใจ
ให้มอดไหม้เป็นจุณได้อย่างเร็วไว
ที่มา : หนังสือ "ส่องธรรม ล้ำภาษิต" โดย "อิ่มธรรม"(พระณรงค์ ทนฺตจิตฺโต)
ความอดทนอย่างเฉลียวฉลาด คือ อดทนเหมือน อย่างกับไม่ได้ต้องอดทน ...
