ธรรมะจากเฟสบุ๊กของ พม.ดร.สมชาย.ฐานวุฒิโฑ.
มีตั๊กแตนตัวหนึ่ง
เล่นกับแมงเม่า เพลิดเพลินสนุกจนถึงเย็น พระอาทิตย์จะตกดินแล้ว ตั๊กแตนก็บอกแมงเม่าว่า เดี๋ยวเราไปพักกันก่อนมันจะมืดแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาเล่นกันใหม่
แมงเม่าก็งงว่า..พรุ่งนี้คืออะไร??
เพราะปกติแมงเม่าจะมีอายุอยู่แค่วันเดียว มันไม่รู้จักพรุ่งนี้ ตั๊กแตนก็พยายามอธิบายว่า พรุ่งนี้ก็คือ..พระอาทิตย์ตกดินแล้ว มันมืด พรุ่งนี้ก็ขึ้นใหม่ไง! แมงเม่าก็เกาหัว ไม่รู้เรื่อง.
เสร็จแล้วพอรุ่งเช้า พระอาทิตย์ขึ้น ตั๊กแตนพยายามหาแมงเม่า ก็หาไม่เจอเลย เพราะว่ามันหมดอายุขัยของมันแล้ว.
ตั๊กแตนก็เลยไปเล่นกับกบแทน เล่นกันสนุกเลย จากฤดูร้อน จนกระทั่งฤดูใบไม้ร่วง อากาศก็เริ่มหนาว พอทนไม่ไหวกบก็เลยบอกตั๊กแตนว่า..อากาศหนาวแล้ว! ปีนี้ไม่ไหวแล้วนะ ไว้ปีหน้าเข้าฤดูใบไม้ผลิ อากาศอุ่นขึ้นก่อน แล้วเราค่อยมาเล่นกันใหม่เถอะ ตั๊กแตนก็งง ถามกบว่า.. ปีหน้าคืออะไรเหรอ?
เพราะตั๊กแตน วงจรอายุแค่ปีเดียว กบก็อธิบาย.. ก็พอเดี๋ยวเข้าหน้าหนาวหิมะตกมันขาวไปหมดเลย เราก็ต้องไปจำศีลไง อยู่ในรู พออากาศอุ่นเราก็ค่อยออกมา มันก็จะอุ่นขึ้นหิมะก็จะละลาย ตั๊กแตนฟังเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจ แล้วกบเองก็ต้องไปจำศีลล่ะ พอถึงปีหน้าก็หาตั๊กแตนไม่เจอเหมือนกัน…………
เราเคยนึกไหมว่า ไปคุยกับคนบางคน ที่เขาไม่เข้าใจ เรื่องชาติหน้า.
นึกว่ามีแค่นี้ พูดเท่าไหร่ ก็คงจะเกาหัวเหมือนกัน เพราะเขาบอกว่า..ไม่มี แค่ชาตินี้แหละ แล้วก็ใช้ทุกอย่างอย่างถล่มทลาย เหมือนแมงเม่ามันคิดว่ามีแค่วันนี้ พอเจอแสงไฟเท่านั้นเองมันบินเข้าใส่กองไฟเลย ถ้าเป็นกองไฟที่ลุกอยู่ก็บินเข้าแล้วตายเลยนะ ที่เขาเรียกว่าแมงเม่าบินเข้ากองไฟ ปัจจุบันเป็นหลอดไฟฟ้า.
เราเคยเห็นไหม.. แมงเม่ามันบินชนหลอดไฟ ชนแล้วชนเล่า เหมือนเราเอาหัวชนกำแพง เจ็บน่าดู แต่มันก็ยังชนอย่างนั้น จนกระทั่งกองตายเกลื่อน ที่ใต้โคมไฟ แม้แต่ตัวของ เจ้าตั๊กแตนเอง มันมีชีวิตแค่ปีเดียว มันก็ใช้ร่างกายถล่มทลาย.
คนที่คิดว่ามีแค่ชาตินี้ชาติเดียว ก็เลยใช้สังขาร อย่างถล่มทลาย สร้างวิบากกรม อย่างถล่มทลาย กิน ดื่ม เที่ยว ทำบาป ทำกรรม ผิดศีลผิดธรรม สารพัดอย่าง.
เพราะคิดว่า.. มีอยู่แค่ชาตินี้ ซึ่งน่าเสียดายจริงๆ ถ้าเห็นภาพกว้างออกไปว่า ชีวิตเราไม่ได้สิ้นสุดที่ความตาย ยังมีชาติหน้าอีก ต้องเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏอีก จนกว่าจะหมดกิเลส แล้วเข้านิพพาน.
เข้าใจอย่างนี้แล้วล่ะก็ เราจะได้ปฏิบัติให้ถูกต้อง เห็นร่างกายเห็นจิตใจเราเอง เป็นสิ่งที่มีค่า ต้องทะนุถนอม แล้วใช้ให้เกิดประโยชน์ อย่างเต็มที่ ด้วยการสร้างบุญสร้างกุศล ทำความดีให้มากที่สุด เพื่อประโยชน์สุขทั้งต่อตนเองและส่วนรวม ไปทุกภพทุกชาติตราบกระทั่งบรรลุมรรคผลนิพพาน.
