พุทธพจน์เตือนใจ
"ถ้าแผลไม่มีที่ฝ่ามือ บุคคลพึงนำยาพิษไปได้ เพราะยาพิษไม่ซึมเข้าไปในฝ่ามือที่ไม่มีแผล ฉันใด บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ ฉันนั้น" ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท
ยาพิษเป็นสิ่งที่ใครๆ ไม่อยากแตะต้อง เพราะมีอันตรายต่อชีวิต แต่ถ้าจำเป็นจะต้องจับจริงๆ ก็ต้องทำด้วยความระมัดระวัง ยิ่งถ้าฝ่ามือของเรามีบาดแผล หากไม่ระวัง ยาพิษอาจซึมเข้าไปทำอันตรายได้ แต่ถ้าฝ่ามือของเราไม่มีบาดแผล ยาพิษก็ไม่อาจซึมเข้าสู่ร่างกายได้ บาปก็เช่นเดียวกัน เป็นสิ่งที่ต้องระมัดระวังไม่ให้เกิดขึ้น เพราะเป็นเหมือนยาพิษ ที่นำความทุกข์ทรมานมาสู่ชีวิตของเรา
หากเราไม่ทำบาปด้วยกาย วาจา ใจ บาปก็ไม่อาจทำอะไรเราได้ การเกิดขึ้นของบาปนั้นเริ่มต้นที่ใจ เมื่อใจคิดไม่ดี คำพูด และการกระทำก็พลอยไม่ดีไปด้วย แต่เมื่อใจสะอาดบริสุทธิ์คิดดีแล้ว คำพูด และการกระทำจะพลอยสะอาดบริสุทธิ์ตามไปด้วย
