พุทธภาษิตสอนใจ
การเตือนตนเอง
ทุกคนเมื่อจะคิด จะพูด หรือจะทำอะไร ส่วนใหญ่มักจะเข้าข้างตัวเอง คิดว่าถูกเสมอ แม้ว่าสิ่งที่ทำลงไปผิดชัดๆ ก็ไม่โทษตัวเอง ไม่ตักเตือนตัวเอง มองไม่เห็นความผิดของตนเอง หากมีคนมาเตือนจะไม่พอใจ โกรธ ฉุนเฉียวกลับไป เพราะเราไม่ได้สร้างมาตรฐานที่ถูกต้องไว้ในตัวเอง หากเกินมาตรฐาน จะรู้ว่าผิดและยอมรับในความผิดนั้น
ความผิดพลาดทางกาย วาจา และใจต่อตนเอง หรือต่อผู้อื่น อาจมีกันทุกคน สิ่งสำคัญก็คือ เมื่อผิดแล้วรู้ตัวหรือไม่คนที่รู้ตัวถือว่าโชคดีเพราะมีโอกาสแก้ไขได้ คนที่ไม่รู้ตัวเองหรือหลงตัวเอง จะเป็นคนที่น่าสงสาร เพราะเมื่อมองไม่เห็นความผิดในตัวเอง จึงไม่มีการปรับปรุง นิสัยจะเป็นอย่างนั้นไปตลอด ลักษณะของคนทั่วไป หากไม่ฝึกมองความผิดพลาดในตนเอง มักจะมองและว่าแต่คนอื่น
พระพุทธเจ้าจึงทรงตรัสถึงการเตือนตัวเองว่าเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ตัวเองต้องเตือนโดยตัวเองเท่านั้น ดังนั้น คนที่คิดว่าคนอื่นไม่ดี แสดงว่าตัวเองยังไม่ดีพอ (ยังมีริษยา) ท่านจึงกล่าวว่า หากคิดจะว่าใคร ควรว่าตัวเองก่อน หากคิดจะตำหนิใคร ควรตำหนิตัวเองก่อน หากคิดจะโทษใคร ควรโทษตัวเองก่อน เพราะตัวเราก็มีความผิดเหมือนกัน
