พุทธภาษิตสอนใจ
คำว่า “อย่าประมาทในการทำความดี”
เป็นคำที่สื่อให้เข้าใจว่าการทำความดีหรือทำบุญแต่ละครั้งนั้น มีความหมายและมีความสำคัญกับชีวิตผู้ทำมาก อย่าคิดว่าเป็นเรื่องไม่สำคัญ เช่น บางคนคิดว่าสมาชิกในบ้าน ใครทำก็ได้ แม่ทำก็เหมือนเราทำ พี่ทำก็เหมือนน้องทำ หรือเวลาทำความดีแต่ละอย่าง ทำแบบไม่ตั้งใจ ไม่มีพิธีรีตรองอะไร คิดว่าได้มาร่วมงานด้วยก็ได้บุญแล้ว เอาของให้ก็ได้บุญแล้ว
การทำบุญ หรือทำความดีให้ได้ผลกับตนเองมาก ก็คือต้องทำด้วยตนเอง และตั้งใจทำ หรือทำด้วยความตั้งใจ
การทำความดี หรือทำบุญแต่ละครั้ง นอกจากได้รับอานิสงส์ผลของความดีส่งผลให้เข้าถึงสุคติ หรืออยู่อย่างมีความสุขแล้ว ยังสามารถฆ่ากิเลสซึ่งเป็นเหตุให้มัวหมอง และเป็นเหตุทำให้นิสัยของเราเสียได้ด้วย เรียกว่าเป็นการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม นิสัย อารมณ์ บุคลิกภาพได้เป็นอย่างดี ยกตัวอย่าง เช่น ใส่บาตรทุกวัน ก็จะเป็นคนมีอัธยาศัยดี อ่อนน้อม มีนิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ หรือสวดมนต์บ่อยๆ จะเป็นคนมีเมตตา ใจเย็น เป็นต้น
ลักษณะความดีหรือบุญอย่างนี้ ใครทำคนนั้นก็ได้ คนหนึ่งทำอาจเปลี่ยนพฤติกรรมไปในทางที่ดีได้ อีกคนหนึ่งไม่อาจเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมอะไรได้ เพราะเป็นคนละคนกัน ดังนั้น ไม่ควรประมาทในความดี ขยันทำความดีด้วยตนเองสักนิด เพราะความดีที่คนอื่นทำ ก็เป็นของเขา ไม่ใช่ของเรา
