“ ผู้มีปรีชาได้โภคะแล้ว ย่อมสงเคราะห์หมู่ญาติ
เพราะการสงเคราะห์นั้น เขาย่อมได้เกียรติ
ละไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์”
ขุ. ชา. ฉกฺก. ๒๗/๒๐๕
