ทานกับการรบ
ท่านทานบดีทั้งหลาย แพทย์ย่อมเป็นที่พึ่งของคนไข้ อาหารย่อมเป็นที่พึ่งของคนหิว บุญก็ย่อมเป็นที่พึ่งของพวกเราทั้งหลาย วันนี้ท่านทานบดีทั้งหลาย ได้มากระทำที่พึ่งให้บังเกิดขึ้นแก่ตน ด้วยการถวายภัตตาหารแด่คณะสงฆ์หมู่ใหญ่ซึ่งเป็นบุญเขตอันเยี่ยม
นักปราชญ์ในกาลก่อนกล่าวว่า ทานกับการรบ มีสภาพเสมอกัน๑
นักรบแม้จะมีน้อย ก็สามารถเอาชนะข้าศึกหมู่มากได้ฉันใด เครื่องบริจาคแม้จะน้อย แต่เต็มเปี่ยมด้วยศรัทธาก็สามารถชนะหมู่กิเลสแม้มากได้ ฉันนั้น นักรบที่เอาชนะข้าศึกมาทั่วสารทิศ ยังไม่ได้ชื่อว่า เป็นผู้ชนะที่แท้จริง และยังไม่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ประเสริฐอย่างแท้จริง เพราะเมื่อกรรมหมุนกลับ ผู้ฆ่าย่อมถูกฆ่า ผู้ชนะกลับเป็นผู้แพ้
แต่หากบุคคลใดพึงสละทรัพย์ออกบริจาค เพื่อยังผลประโยชน์ให้เกิดขึ้นบุคคลนั้นย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้กล้าที่แท้จริง คือกล้าที่จะกำจัดความโลภออกจากใจ เป็นผู้ชนะที่แท้จริง คือชนะความตระหนี่ที่หมักหมมอยู่ในใจ เพราะการรบกับความตระหนี่ไม่มีเวรไม่มีภัย มีแต่ความสุขเป็นผล บุคคลใดทำได้เช่นนี้ ย่อมได้ชื่อว่าเป็นผู้ประเสริฐกว่านักรบทั้งปวง.
-----------------------------------------------------------------
หนังสือ " ร่าเริงบันเทิงใจ ด้วยสัมโมทนียกถา เล่ม๑ "
พระไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล และคณะ
