ชาดก 500 ชาติ รวมนิทานชาดกพร้อมภาพประกอบ คติธรรม ข้อคิดสอนใจ

ชาดก 500 ชาติ : ชาดก 500ชาติรวมชาดก 500 ชาติพร้อมภาพประกอบ  ข้อคิดสอนใจ

ชาดก คือ เรื่องราวหรือชีวประวัติในอดีตชาติของพระโคตมพุทธเจ้า คือ สมัยที่พระองค์เป็นพระโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมีอยู่ พระองค์ทรงนำมาเล่าให้พระสงฆ์ฟังในโอกาสต่าง ๆ เพื่อแสดงหลักธรรมสุภาษิตที่พระองค์ทรงประสงค์ เรียกเรื่องในอดีตของพระองค์นี้ว่า ชาดก ชาดกเป็นเรื่องเล่าคล้ายนิทาน บางครั้งจึงเรียกว่า นิทานชาดก

ชาดก 500 ชาติ :: อรรถกถามิคโปตกชาดก ว่าด้วย คำพูดที่ทำให้หายเศร้าโศก

อรรถกถา มิคโปตกชาดก

ว่าด้วย คำพูดที่ทำให้หายเศร้าโศก

 

https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gif               เช้าวันหนึ่ง ณ พระวิหารเชตวัน ได้เกิดเหตุการณ์โกลาหล เนื่องจากมีเสียงร้องไห้ ดังคร่ำครวญมาจากในห้อง "ปั้งๆ ปั้ง" เสียงทุบประตูดังขึ้นถี่ๆ พร้อมกับเสียงตะโกนถามจากพระภิกษุที่อยู่ด้านนอก "ท่านเป็นอะไรไหม" ก่อนจะมีเสียงตอบกลับจากคนที่อยู่ภายในว่า "ข้าไม่เป็นอะไร" ก่อนเสียงนั้นจะค่อยๆหยุดลง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น กลายเป็นที่ถกเถียง ส่งผลให้เรื่องดังกล่าวกลายเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ในกลุ่มภิกษุสงฆ์ในวงกว้าง

 

                ณโรงธรรมสภา  "ท่านเหตุการณ์เมื่อเช้านั้นเกิดจากอะไรขึ้น? ทำไมภิกษุชรารูปนั้น ถึงร้องไห้โวยวาย" "อืม เราก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่นัก ได้ยินว่าท่านเสียใจเนื่องจากเณรที่บวชให้ แสดงท่าทีหมางเมิน ไม่ค่อยดูแลเอาใจใส่ จึงเกิดอาการโมโหแล้วน้อยใจขึ้น" "ทำไมถึงต้องเสียใจขนาดนั้นด้วย" "เหมือนช่วยดูแลเณรนั้่นมานะ" "อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ตอนแรกนึกว่าเรื่องอะไร" 
https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gif                     

                 ในขณะเดียวกัน พระศาสดาเสด็จผ่านมาพอดี จึงตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลายพวกเธอนั่งสนทนาเรื่องอะไรกัน"  "เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดให้พระตถาคตฟัง พระองค์ได้เอ่ยขึ้นว่า "มิใช่บัดนี้เท่านั้น แม้ในกาลก่อน ภิกษุแก่นี้ เมื่อสามเณรนั้นตายแล้ว ก็เที่ยวร่ำไห้เหมือนกัน" แล้วทรงนำเอาเรื่องในอดีตมาเล่าให้ฟัง มีใจความว่า

https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gif                  ในอดีตกาล สมัยพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติอยู่ในนครพาราณสี  มีชายผู้หนึ่งตัดสินใจออกบวช เป็นฤๅษีในป่าหิมวันตะเที่ยวหาผลหมากรากไม้ กินเป็นอาหาร  จนวันหนึ่งดาบสผู้นี้ ได้ไปเจอกับแม่เนื้อทราย ที่นอนตายอยู่กลางป่า ถัดไปไม่ไกล มีลูกยืนเฝ้าแม่ของตนอยู่ เหมือนไม่รู้ว่า แม่นั้นจากโลกไปแล้ว ฤๅษีเอ่ยขึ้นอย่างสังเวชใจ "โถเจ้าหนูช่างน่าสงสารจริงๆ"

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%8701.png

                 

                ขณะที่เอ่ยพึมพำ ก็ค่อยๆก้าวเท้าไปหาเจ้าทรายน้อยผู้นั้น ดวงตาคู่กลมโตจ้องมองมายังดาบสนิ่ง ด้านฤๅษีได้เอ่ยกับเจ้าลูกเนื้อว่า "ไปกับเราเถิด ฉันจะเลี้ยงเจ้าเอง" จากนั้นนักบวชได้พาลูกเนื้อทรายกลับมายังที่พักของตน

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%8702.png
https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gif

                 เมื่อเวลาผ่านไป ดาบสได้ดูแลเป็นอย่างดี จากลูกเนื้อตัวน้อย ก็ค่อยๆกลายเป็น เนื้อทรายที่มีรูปร่างงดงาม ด้วยความรักและผูกพันจึงทำให้ ดาบสเอ็นดูรักสัตว์ตัวนี้ เหมือนลูกเหมือนหลานของตน 

 

                  อยู่มาวันหนึ่งลูกเนื้อได้เดินออกไปกินหญ้าไม่ไกลจากที่พักมากนัก ลูกเนื้อทรายกินได้หญ้ามากเกินไป ส่งผลทำให้อาหารไม่ย่อย จนเสียชีวิตลง ดาบสเที่ยวร่ำไห้ ฟูมฟาย "ลูกข้าฟื้นขึ้นมาสิ ลืมตาขึ้นมาสิ อย่าจากเราไปแบบนี้สิ"

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%87003.png


                  ในเวลานั้นพอดีท้าวสักกเทวราชได้พิจารณาดูชาวโลก บังเอิญเห็นดาบสเข้า  "ไม่น่าเลย" พระองค์บ่นพึมพำเบาๆ "จะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว" ก่อนจะเสด็จลงไปหาดาบสผู้นั้น

https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gif

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%87004.png

 

                   เสียงร้องไห้ยังคงดังไปทั่วป่า ก่อนจากมีเสียงหนึ่งดังขึ้น "ท่านดาบส" เสียงนั้นทำให้เจ้าตัวถึงกับสะดุ้ง ก่อนจะหันไปทางเสียงเรียก ซึ่งบัดนี้ใบหน้าดาบส ที่เปื้อนไปด้วยน้ำมูกน้ำตา ผสมปนเปกันไปหมด "ดูไม่ได้เลยนะท่าน การร้องไห้เช่นนี้ ดูจะไม่สมควรเท่าไหร่นัก กับบรรพชิตที่ออกเรือนมาบวชเช่นนี้"

https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gif                  "ท้าวสักกะ เรานั้นเลี้ยงมากับมือ ระหว่างนั้นก็เกิดความผูกพัน เป็นธรรมดา แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เสียใจได้อย่างไร"

https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gif                   "ท่านดาบส เราขอถามหน่อย น้ำตาของท่านช่วยชุบชีวิตของเนื้อตัวนี้ได้หรือ" "ไม่" "แล้วอย่างนี้จะทำทำไม สิ่งนี้ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย" คำพูดจากท้าวสักกะ กระแทกเข้าที่ใจของฤๅษีอย่างจัง จนเจ้าตัวนั้นสะดุ้งตื่นจากความเศร้า


                      สีหน้าแช่นชื่นค่อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้า"เรานั้นขอบคุณท่านมากท้าวสักกะ ที่มาช่วยดับความเศร้าได้ เหมือนคนที่เอาน้ำมารดไฟให้ดับมอดลง"


https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gif                     "อาตมภาพเป็นผู้ถอนลูกศรออกได้แล้ว ปราศจากความเศร้าโศก ไม่มีความมัวหมอง อาตมภาพจะไม่เศร้าโศกร้องไห้ เพราะได้ฟังถ้อยคำของมหาบพิตร"

https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gif                      จากนั้นท้าวสักกะ ครั้นประทานโอวาทแก่ดาบส แล้วก็เสด็จไปเฉพาะยังสถานที่ของพระองค์


https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gifพระศาสดา ครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแสดงแล้ว จึงทรงประชุมชาดกว่า
https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gifดาบสในครั้งนั้น ได้มาเป็น
ภิกษุแก่ ในบัดนี้
https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gifเนื้อในครั้งนั้น ได้มาเป็น
สามเณร ในบัดนี้
https://84000.org/tipitaka/atita100/space1.gifส่วนท้าวสักกะในครั้งนั้น ได้มาเป็น 
เราตถาคต ฉะนี้แล.


 

 

บทความนี้ ถูกใจคุณหรือไม่ + -

สิ่งดีๆมีไว้แบ่งปัน อะไรดีๆมีอีกเยอะ กด Like facebook กัลยาณมิตร

* * ชาดก 500 ชาติ แนะนำ * *

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล