นิทานอีสป รวมนิทานอีสปพร้อมภาพประกอบ ข้อคิดสอนใจ

นิทานอีสป เรื่อง นกกากับหงส์

         ในลำธารใสสะอาดซึ่งเป็นที่อยู่ของหงส์ขาวฝูงหนึ่ง พวกหงส์พากันดำผุดดำว่ายด้วยท่วงท่าที่สง่างาม ทำให้นกกาดำตัวหนึ่งซึ่งเกาะบนกิ่งไม้ใหญ่ริมลำธาร เฝ้ามองดูฝูงหงส์ด้วยความอิจฉา 

         มันคิดไปด้วยความเขลาว่า การที่หงส์มีสีขาวสวยงามได้นั้น คงเป็นเพราะหงส์ว่ายอยู่ในน้ำตลอดวัน ถ้าอยากจะมีขนสีขาวมันก็ต้องว่ายน้ำให้ได้อย่างหงส์ 

         แล้ววันหนึ่งนกกาจึงเอ่ยปากขอร้องหงส์ให้ช่วยสอนมันว่ายน้ำ "ข้าคงสอนท่านไม่ได้หรอก เพราะธรรมชาติของท่านไม่ได้อยู่ในน้ำ ถ้าท่านฝืนลงมาในน้ำ ท่านอาจจะตายก็ได้" หงส์บอก

         แต่ทว่านกกาอวดดีกลับคิดไปว่าหงส์พูดด้วยความอิจฉา ไม่อยากให้มันมีขนสวยเทียมเท่าหงส์ มันจึงโผบินลงไปในลำธารนั้นเพื่อว่ายน้ำตามลำพัง โดยหลงลืมไปว่าตัวมันว่ายน้ำไม่เป็น ด้วยเหตุนี้เอง สัตว์ปีกอย่างนกกาจึงต้องมาจบชีวิตลงอย่างง่ายดายกลางสายน้ำในลำธารแห่งนั้นเอง

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

เราควรรู้จักความสามารถและข้อจำกัดของตัวเอง และพัฒนาสิ่งที่เหมาะสมกับตน

นิทานนี้ตรงกับหลักธรรมหลายประการในพระพุทธศาสนา เช่น:

1. สันตุฏฐิ (ความสันโดษ): พึงพอใจในสิ่งที่ตนมี ไม่เปรียบเทียบหรืออิจฉาผู้อื่น
2. โยนิโสมนสิการ (การคิดอย่างแยบคาย): คิดพิจารณาให้รอบคอบก่อนตัดสินใจทำสิ่งใด
3. สัมมาทิฏฐิ (ความเห็นชอบ): มีความเข้าใจที่ถูกต้องในเรื่องธรรมชาติของตนเองและผู้อื่น
4. อัตตานัง อุปมัง กเร (การพิจารณาตนเอง): พิจารณาความเหมาะสมและความสามารถของตนก่อนลงมือทำ

นิทานเรื่องนี้เน้นย้ำให้เรารู้จักความพอดีในชีวิต ไม่อิจฉาผู้อื่น และยอมรับในธรรมชาติของตัวเองเพื่อความสุขที่แท้จริง