นิทานอีสป รวมนิทานอีสปพร้อมภาพประกอบ ข้อคิดสอนใจ

นิทานอีสป เรื่อง ต้นไม้กับพุ่มหนาม

            วันหนึ่งในฤดูร้อน นกตัวหนึ่งบินมาเกาะที่กิ่งของต้นไม้ใหญ่ มันสังเกตเห็นว่าที่ต้นไม้มีแต่พุ่มหนามเต็มไปหมด มันจึงเอ่ยถามไปว่า "ทำไมพวกเจ้าจึงมาอยู่กับต้นไม้ใหญ่ล่ะ" พุ่มหนามจึงตอบกลับไปว่า "พวกข้าต้องอาศัยร่มเงา เพื่อหลบแสงแดดอันร้อนแรงที่จะทำให้พวกข้าเหี่ยวแห้งน่ะสิ"

            จากนั้นนกน้อยจึงเอ่ยถามต้นไม้ใหญ่ว่า "แล้วท่านไม่รำคาญเหล่าพุ่มหนามที่มาแย่งอาหารของท่านหรือ" ต้นไม้ใหญ่จึงตอบว่า "ไม่เลย เหล่าพุ่งหนามช่วยป้องกันไม่ให้สัตว์ต่างๆเข้ามากัดแทะทำลายลากโคนของข้าได้"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

 การอยู่ร่วมกันและการช่วยเหลือซึ่งกันและกันในสังคมสามารถสร้างประโยชน์ให้กับทุกฝ่าย 

หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง

1. สังคหวัตถุ 4 (หลักธรรมในการสงเคราะห์ผู้อื่น)

   • ปิยวาจา (พูดจาด้วยวาจาไพเราะ) เช่น การตอบคำถามของต้นไม้ใหญ่ที่แสดงความเข้าใจและไม่ตำหนิพุ่มหนาม
   • สัมปทานะ (การช่วยเหลือแบ่งปัน) เช่น การที่ต้นไม้ใหญ่มอบร่มเงาแก่พุ่มหนาม

2. อุเบกขา (การวางใจเป็นกลาง)
   ต้นไม้ใหญ่แสดงให้เห็นถึงการวางใจเป็นกลาง ไม่รำคาญพุ่มหนาม แต่เข้าใจถึงประโยชน์และความสำคัญของมัน

3. ขันติ (ความอดทน)
   การยอมรับข้อเสียเล็กๆ น้อยๆ เพื่อผลประโยชน์ที่ใหญ่กว่า สอนให้มีความอดทนในสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา

4. พึ่งพาอาศัย (ปฏิรูปสัมปทา)
   ต้นไม้และพุ่มหนามแสดงถึงการพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันเพื่อความอยู่รอดในสภาพแวดล้อมที่ยากลำบาก

ข้อคิดสำคัญ:
        ในสังคม คนแต่ละคนมีบทบาทและหน้าที่แตกต่างกัน บางครั้งการมองหาข้อดีในสิ่งที่ดูเหมือนเป็นภาระ อาจช่วยให้เราสามารถอยู่ร่วมกันอย่างสันติและสร้างประโยชน์ซึ่งกันและกัน