นิทานอีสป เรื่อง ต้นผักกับวัชพืช
ณ ไร่ผักแห่งหนึ่ง ขณะที่ชาวสวนกำลังรดน้ำผักอยู่นั้น นักหาของป่าที่เดินผ่านมาก็กล่าวกับชาวสวนว่า "พืชผักในป่าที่ไม่มีใครรดน้ำใส่ปุ๋ยล้วนแข็งแรงดี ต่างกับพืชผักของเจ้าที่ได้รับการดูแลอย่างดีแต่กลับเหี่ยวแห้งเฉาตายบ่อยๆ!"
เมื่อชาวสวนได้ยินเช่นนั้นจึงตอบกลับไปว่า "ท่านพูดถูก พวกพืชป่านั้นเจริญเติบโตและงอกงามได้โดยที่ไม่ต้องมีใครไปดูแลก็จริง แต่มันก็เป็นเพียงวัชพืชที่ไร้ประโยชน์ หากที่ข้าปลูกนั้นมันเป็นอาหารสำคัญและมีคุณค่า เป็นที่ต้องการของมนุษย์ ข้าจึงต้องดูแลเอาใจใส่มันอย่างดีไงเล่า!"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
สิ่งที่มีค่าและคุณประโยชน์ย่อมคุ้มค่าที่จะได้รับการดูแลเอาใจใส่
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
นิทานนี้เตือนใจให้เราเห็นความสำคัญของการดูแลสิ่งที่มีคุณค่า แม้ว่าจะต้องใช้ความพยายาม แต่ผลลัพธ์ที่ได้จะมีคุณค่ามากกว่าการปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ
