นิทานอีสป เรื่อง ไก่กับดวงดาว
ค่ำคืนอันเงียบสงบในฤดูหนาว ไก่ชราตัวหนึ่งล้มป่วยและมีอาการทรุดหนักลงเรื่อยๆ เจ้าไก่รู้ตัวว่า คงไม่สามารถมีชีวิตรอดท่ามกลางอากาศอันหนาวเหน็บได้ มันจึงพูดกับดวงดาวว่า "โอ้! ข้าแน่ใจว่าข้าคงไม่สามารถยื้อชีวิตได้อีกต่อไป แล้วคราวนี้ใครจะมาส่งเสียงขันเรียกพระอาทิตย์ในทุกๆ เช้าล่ะ"
เมื่อดวงดาวได้ยินเจ้าไก่กล่าวเช่นนั้นจึงพูดขึ้นว่า "มนุษย์ได้ฆ่าไก่เป็นอาหาร มามากกว่าจำนวนดวงดาวบนท้องฟ้าเสียอีก และดวงอาทิตย์ก็ยังส่องสว่างได้ ฉะนั้นการตายของเจ้าไม่ได้เกี่ยวข้องกับแสงอาทิตย์ที่ให้ความอบอุ่นแก่โลกหรอก"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การตายของบุคคลหรือสิ่งมีชีวิตหนึ่งไม่ได้หยุดยั้งสิ่งที่สำคัญหรือธรรมชาติที่ดำเนินต่อไป
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
นิทานนี้เตือนใจให้เราเข้าใจถึงความไม่แน่นอนของชีวิตและการยอมรับความจริงว่าเราทุกคนมีบทบาทในจักรวาลที่แตกต่างกัน การยึดติดกับความคิดที่ว่าเรามีความสำคัญมากเกินไปอาจทำให้เรามองข้ามความจริงที่ว่าโลกยังคงดำเนินต่อไปแม้ว่าเราจะจากไป
