นิทานอีสป เรื่อง หนูในเขาวัว
วันหนึ่งหนูตัวหนึ่งเล่นซนจนบังเอิญพัดหลงเข้าไปในช่องกลวงบนเขาของวัวเฒ่าตัวหนึ่ง แต่แทนที่มันจะหาทางกลับออกไป มันกลับยิ่งวิ่งลึกเข้าไปเรื่อยๆ เพราะอยากรู้ว่า ที่ปลายสุดของเขาวัวจะมีสิ่งใดแอบซ่อนอยู่
เมื่อเจ้าวัวเฒ่ารู้เช่นนั้นจึงเอ่ยกับเจ้าหนูว่า "เจ้าหนู เจ้าควรวิ่งย้อนกลับออกไปเสียดีกว่า ยิ่งจะวิ่งเข้าไปลึกเท่าใด ชีวิตของเจ้าก็จะยิ่งสั้นลงเท่านั้น"
เจ้าหนูได้ยินเช่นนั้นจึงเริ่มโมโหแล้วพูดว่า "ข้าเป็นผู้นำของเหล่าหนูเสมอ ไม่มีเส้นทางใดที่ข้าจะเอาชนะไม่ได้" เมื่อพูดจบแล้วเจ้าหนูก็เดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ ในเขาของวัว
ในขณะที่เจ้าหนูเดินลึกเข้าไป มันก็เริ่มมืดลง พร้อมกับอากาศที่เริ่มลดน้อยลงทุกขณะ จนเจ้าหนูหายใจไม่ออก และคิดจะเดินย้อนกลับมา แต่ก็สายเกินไป เพราะมันหมดเรี่ยวแรงและได้ตายอยู่ในเขาวัวนั่นเอง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การยึดมั่นในความคิดหรือความเชื่อที่ผิดอาจนำไปสู่การทำลายตัวเอง
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
นิทานนี้เตือนใจให้เราเห็นถึงความสำคัญของการฟังคำเตือนจากผู้อื่นและการมีสติในการตัดสินใจ การหยิ่งยโสและไม่ฟังคำแนะนำอาจนำไปสู่การตัดสินใจที่ผิดพลาดและผลลัพธ์ที่เลวร้ายได้
