นิทานอีสป เรื่อง ห่านอยากเป็นหงส์
กาลครั้งหนึ่ง มีห่านตัวหนึ่งมีขนสีขาวราวกับหิมะ มันรู้สึกภาคภูมิใจอย่างมากกับความงามที่ธรรมชาติได้มอบให้ และเจ้าห่านก็คิดว่าตัวมันเองเป็นห่านที่สวยงามที่สุดในฝูง
เจ้าห่านเริ่มแยกตัวออกจากฝูงแล้วว่ายน้ำตัวเดียวตามลำพัง มันพยายามวางตัวให้งดงามและสง่างามที่สุด โดยการชูคอให้สูง เพราะมันคิดว่าถ้ามันมีคอยาวจะทำให้มันงดงามเหมือนกับหงส์
เจ้าห่าน พยายามยืดคอของมันจนมันรู้สึกเจ็บไปหมด แต่มันก็ยังไม่ละความพยายาม จากนั้นมีกบเฒ่าตัวหนึ่งว่ายน้ำผ่านมา และพูดขึ้นว่า "ถึงเจ้าจะพยายามอย่างไร เจ้าก็ยังคงเป็นเพียงห่านตัวหนึ่งเท่านั้น ไม่สามารถจะกลายเป็นหงส์ได้หรอกนะ"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การพยายามที่จะเป็นสิ่งที่เราไม่ใช่และการยึดมั่นในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตนของเราเอง จะทำให้เรามีแต่ความทุกข์และไม่สามารถบรรลุเป้าหมายที่แท้จริงได้
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
นิทานนี้เตือนใจให้เราเห็นถึงความสำคัญของการยอมรับตัวตนและไม่หลงใหลในความงามภายนอก การเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่เราเป็นจะนำไปสู่ความสุขและความสงบในชีวิตได้
