นิทานอีสป เรื่อง แม่บ้านกับแมว
ในบ้านของแม่บ้านคนหนึ่ง มีหนูหลายตัวเข้ามาก่อกวนและกัดกินข้าวของจนพังเสียหาย แม่บ้านพยายามไล่พวกหนูออกไปจากบ้านแต่ก็ไม่สำเร็จ
จากนั้นไม่นานแม่บ้านจึงไปหาแมวมาตัวหนึ่งเพื่อให้มันมาช่วยกำจัดหนู เธอพูดกับแมวว่า "ข้าจะให้เจ้ากินอาหารดีๆ และอยู่อย่างสุขสบายในบ้านของข้าไปตลอดชีวิต ถ้าเจ้าขับไล่พวกหนูแสนสกปรกออกจากบ้านไปได้"
เมื่อแมวเข้ามาอยู่ในบ้านได้ไม่นาน หนูก็ถูกขับไล่ออกไปหมด แม่บ้านฉันพูดกับแมวว่า "ในเมื่อเจ้าไม่มีประโยชน์อันใดแล้ว ก็ถึงเวลาที่เจ้าต้องออกไปจากบ้านนี้เสียที" เจ้าแมวจึงจำใจต้องออกไปจากบ้าน
เมื่อพวกหนูรู้ว่าแมวถูกขับไล่ไปแล้ว พวกมันก็พากันกลับเข้ามาก่อกวนในบ้านเช่นเดิมคือขโมยอาหารและกัดแทะข้าวของเครื่องใช้ภายในบ้านอีก
แม่บ้านตัดสินใจกลับไปขอร้องแมวให้มาอยู่ที่บ้านของเธออีกครั้ง และให้ข้อเสนอตามเดิมว่าจะให้แมวกินอยู่ที่บ้านของเธอตลอดไป เมื่อแม่บ้านพูดจบ เจ้าแมวจึงตอบปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า "ท่านไม่ต้องมาพูดดีกับข้าหรอก ข้าจะไม่เชื่อถือผู้ที่ไร้สัจจะเช่นท่านอีก"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ความซื่อสัตย์และการรักษาคำพูดเป็นสิ่งสำคัญในความสัมพันธ์
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
นิทานนี้เตือนใจให้เราเห็นถึงความสำคัญของการรักษาคำพูดและความซื่อสัตย์ในความสัมพันธ์ การมีความจริงใจจะนำไปสู่ความเชื่อถือและความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนในชีวิตได้
