นิทานอีสป เรื่อง สุนัขจิ้งจอก หมาป่า และสิงโต
กาลครั้งหนึ่งสุนัขจิ้งจอกและหมาป่าเป็นเพื่อนกัน มันสัญญาต่อกันว่าจะช่วยกันออกล่าเหยื่อ วันหนึ่งพวกมันจับไก่ป่าได้ตัวหนึ่ง ทั้งสองต่างก็อยากได้ไก่ป่าไว้เพียงผู้เดียว แต่ด้วยเห็นแก่คำสัญญาและมิตรภาพ หมาป่าจึงพูดขึ้นว่า "ข้าจะให้ไก่ตัวนี้แก่เจ้าแล้วกัน เพราะเจ้าน่ะดูหิวโซเหลือเกิน" สุนัขจิ้งจอก จึงตอบไปว่า "เจ้ากินไก่ตัวนี้เถิด ข้าไปหาตัวใหม่ได้"
ขณะนั้นเอง สิงโตตัวใหญ่เดินตรงมาที่สุนัขจิ้งจอกและหมาป่า เจ้าสุนัขจิ้งจอกกลัวว่ามันจะถูกทำร้าย จึงรีบพูดอย่างนอบน้อมขึ้นว่า "ข้าช่างโชคดีที่ได้พบกับท่านราชสีห์ ข้ามีไก่ป่าตัวใหญ่มาให้ท่านด้วย"
สิงโตจึงคาบไก่เดินตรงไปหาสุนัขจิ้งจอก แล้วสุนัขจิ้งจอกก็พูดขึ้นว่า "ท่านราชสีห์ผู้น่าเกรงขาม ไก่ป่าตัวนี้คงบรรเทาความหิวของท่านไม่ได้ สิ่งเดียวเท่านั้นที่จะทำให้ท่านหายหิวได้คือหมาป่าตัวนั้น มันจะทำให้ท่านอิ่มท้องไปหลายวันเลยล่ะ"
เมื่อสิงโตได้ยินสุนัขจิ้งจอกพูดเช่นนั้น มันก็กระโจนเข้าใส่สุนัขจิ้งจอกและฆ่ามันทันที จากนั้นเจ้าสิงโตก็โยนไก่ป่ากลับคืนไปให้หมาป่าแล้วพูดว่า "บางทีเพื่อนของเจ้าอาจจะไม่ได้จริงใจกับเจ้าเสมอไปหรอกนะ"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การทรยศต่อมิตรภาพและความไม่ซื่อสัตย์จะนำไปสู่ความเสียหาย
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
บทสรุป:
นิทานนี้สอนให้เราเห็นว่า การรักษาความซื่อสัตย์ การพูดความจริง และการทำดีต่อผู้อื่นเป็นสิ่งที่สำคัญในชีวิต เพื่อไม่ให้เราต้องเจอผลกรรมที่ไม่ดีจากการกระทำที่ผิดและหลอกลวง
