ที่จริงแล้ว อุปสรรคทั้งหลายที่เกิดขึ้น มันเล็กน้อย แต่เพราะเราไปเอาแว่นขยายส่อง เหมือนส่องมดขยายใหญ่จนนึกว่า มดมันจะกินหัวเราได้แล้ว น่ากลัวจัง ความจริงเป็นเพราะเราสร้างจินตนาการ ขยายความคิด วิตกกังวล จิตหยาบ ภาษาอารมณ์เข้าแทรก จึงขยายความทุกข์ไปใหญ่โต
“ความน้อยใจ ทำให้ขยายความทุกข์” ความน้อยใจ คือ ความสุขที่อยู่ในใจมันเหลือนิดเดียว ติดก้นแก้ว ใจเหลือน้อย แห้ง ระวัง! อย่าให้เกิดความน้อยใจขึ้นมาเป็นอุปสรรค ทำไมเราไม่มองเป้าว่า ภายในศูนย์กลางกายมีหลายอย่างที่น่าศึกษา ทำไมเรายังไม่เห็น เพราะอะไร เรามีโอกาสที่จะศึกษาได้ รู้ได้ ต้องทำอย่างไรจึงจะเข้าถึง แต่เรากลับไปให้โอกาสฟุ้งซ่านอยากได้ อยากมี อยากเป็นแทนที่
เพราะฉะนั้น จงให้โอกาสแก่ตัวเอง ศึกษาธรรมะในเวลาที่ร่างกายยังแข็งแรง สดชื่น อย่าไปให้โอกาสแก่สิ่งอื่นแทน ต้องระวังมาก ๆ นะ
พระเทพญาณมหามุนีหลวงพ่อธัมมชโย
คุณครูไม่ใหญ่
ตะวันธรรม
๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๓๗
