วัดปากน้ำช่วยเหลือแก้คนป่วยไข้ ให้หาย ไม่ต้องกินยา มารมันยอมให้คนไข้หาย แต่มันไม่ยอมแพ้ มันแพ้หลอกๆ (ตามวิสัยของมาร)มนุษย์ชายหญิงเป็นพระก็มาก เป็นมารก็มาก เป็นธรรมกาย ดูเป็น รักษาตัวได้ เราจับสายธรรมะเสีย เขาก็ไม่รบกัน เก็บสมบัติให้หมด เก็บอาวุธให้หมดตามจุด เขาก็ไม่รบกัน (จับหรือเก็บในที่นี้หมายความว่าเก็บในทางปฏิบัติธรรมะ)
กวดกันอย่างนี้ 25 ปีแล้ว แยกพระ แยกมาร ไม่ให้ปนกัน ไม่ให้กระทบกัน ต่างฝ่ายต่างเป็นสุข (เหมือนรัฐกันกระทบในมนุษย์โลก) จะให้สัญญาไม่รังแกกัน ถ้าไม่ยอมก็เก็บฤทธิ์เสีย ที่ไม่ตกลงกัน เพราะเขาลองฤทธิ์กัน ผู้เทศน์ปล่อยชีวิต (ยอมตายถวายชีวิตแด่พระพุทธเจ้า) ถึง 2 คราว จึงได้พบ "ธรรมกาย" (พระพุทธเจ้าเป็นเจ้าของ)
ชายหญิงผู้ปฏิบัติธรรมะ ถึง "ธรรมกาย" โคตรภู เท่ากับได้บวชข้างใน เป็นหญิงบวชใน เป็นชายบวชทั้งข้างในข้างนอกเป็น 2 ชั้นความอยากเป็นเหตุให้เกิด เกิดเป็นผล
อยากดับได้ ดับเป็นชั้นๆ ดับตั้งแต่กายมนุษย์หยาบจนถึงธรรมกาย ความเกิดเป็นของจริง ละได้ก็เห็นดับ ดับนั้นเป็นนิโรธ นิโรธมีขึ้นได้ เพราะศีล สมาธิ ปัญญาดับหยาบไปหาละเอียดเป็นชั้นๆ เข้าไป จนเป็นพระโสดา ตาดีก็เห็น ญาณดีก็รู้ มีบาลีรับรองพระพุทธเจ้าทั้งหลาย "ธรรมกาย"นั่นแหละเป็นผู้รักษาความสงบ
(แสดงเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2498 ตรงกับวันแรม 6 ค่ำเดือน 11
ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของเจ้าคุณพ่อ บันทึกโดยนางแฉล้ม อุศุภรัตน์
หนังสือ เรื่องธรรมกาย ของพระมงคลเทพมุนี หลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ พ.ศ. 2499)
