อธิษฐานกับหลวงพ่อในใจ
ที่โรงงานทำวิชชา จะมีคนคุมล็อคกุญแจไว้ตลอด เพล 10 โมงก็มาเปิดให้กินข้าว แล้วกลับไปชุดหนึ่ง
พอ 11 โมงก็ออกมาอีกชุดหนึ่ง
หลวงพ่อท่านจะชอบเดินตรวจกุฏิ ดูแลความเป็นอยู่ของพระเณร บางทีตอนกลางคืน ท่านจะยืนซุ่มด้วยนะ ยืนซุ่มอยู่บนหอพระไตรปิฎก
หลวงพ่อวัดปากน้ำ ท่านจะเป็นพระที่เคร่งครัด และอดทนมาก ขนาดตอนท่านป่วย ฉันยังฉันเองเลย ไม่ให้คนอื่นช่วย บางทีถ้าเกินเวลา แล้วมีคนเอาน้ำข้าวไปป้อนท่าน ท่านก็ยังไม่รับเลย ท่านคายออกหมด ท่านเคร่งมาก แม้แต่น้ำข้าวต้มก็ไม่เอา แม้แต่น้ำแกงนี้หลวงพ่อฉันก็ฉันไม่หกเลย ชามข้าวท่านตะล่อมไว้ตรงกลางเรียบร้อย หลวงพ่อชอบน้ำอ้อย ท่านจะฉันน้ำอ้อยเป็นประจำทั้งเช้า สาย บ่าย เที่ยง แล้วอ้อยนี้ท่านชอบมาก ฟันท่านดีนะเคี้ยวกร๊อบๆ
หลวงพ่อเป็นที่เคารพนับถือมากที่สุด พอท่านมรณภาพ คนก็มากันเนืองแน่น มากมายก่ายกอง หลวงพ่อท่านสั่งให้เก็บร่างท่านไว้ไม่ให้เผา พอท่านสิ้น สมเด็จป๋าวัดโพธิ์ก็เข้ารักษาการเจ้าอาวาส ตอนนั้นยังเป็นพระธรรมวโรดม ต่อมาจึงเป็นพระสังฆราช
ท่านบอกว่าเอาร่างท่านไว้ จะเลี้ยงวัดปากน้ำได้ ตอนมรณภาพไปแล้ว ทั้งที่วัดมีเงินเหลือ 700 บ. เพราะใช้เลี้ยงพระหมด ท่านเจ้าคุณราชโมลีขึ้นไปบอกที่หอของหลวงพ่อว่า หลวงพ่อ เงินหมดแล้วนะเหลืออยู่แค่ 700 เท่านั้นนะ พอพูดกับหลวงพ่อเสร็จ พอลามาจากหอไว้ศพ ก็มีรถบรรทุกข้าวสารมา 2 คัน ตั้งแต่นั้นมากขึ้นเรื่อยเลย ทวีขึ้นมาเรื่อยทั้งเงินทองเข้ามา จนกระทั่งบัดนี้
พอผมบวชเป็นเณรอยู่กับหลวงพ่อ หลังจากนั้นอีก 2 ปีก็บวชเป็นพระแล้วไม่นานก็ลาสิกขา ตอนสึกก็อธิษฐานกับหลวงพ่อในใจ เพราะหลวงพ่อท่านสึกให้ อธิษฐานว่าขอให้มีงานทำตลอด คือพอท่านหยิบสังฆาฏิออกก็ตั้งใจเลย "หลวงพ่อข้าพเจ้าขอตั้งจิตอธิษฐานว่า ขอให้ข้าพเจ้ามีงานทำตลอดกาล" ร่ำรวยอะไรไม่เคยนึกถึง มีงานทำก็มีเงินใช้ แต่หลวงพ่อท่านไม่พูดอะไรท่านนิ่งๆ แล้วพอออกมาก็มีงานทำตลอด ไม่เคยตกงานเลย
(เรื่องเล่าโดย ลุงประคอง ทับจ้อย บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม1)
