พุทธพจน์เตือนใจ
พระสุคต มาจากศัพท์บาลี คือ สุคโต แปลว่า เสด็จไปดี เสด็จไปงาม คือ พระองค์ทรงมีทางเสด็จที่ดีงามอันได้แก่ อริยมรรค และได้เสด็จไปสู่ที่ดีงาม คือ พระนิพพาน โดยทรงดำเนินรุดหน้าไป ไม่หวนกลับคืนมาสู่กิเลสที่ทรงละได้แล้ว
สุคโต ไปสู่ที่ไหน ดีที่นั่น คือ ไปทำประโยชน์เกื้อกูลให้ความสุขแก่ที่นั่น
ดังเมื่อกรุงเวสาลีเกิดทุพภิกขภัย ผู้คนอดอาหารตายกันเป็นจำนวนมาก ซากศพถูกปล่อยทิ้งเกลื่อนกลาด อมนุษย์มารังควาน มีคนตายมากขึ้น เกิดโรคระบาดทั่วเมือง จนชาวเมืองหวาดกลัวกันหมด กษัตริย์ลิจฉวี จึงกราบอาราธนาพระผู้มีพระภาคเจ้า ให้เสด็จมาขจัดทุกข์โศกโรคภัย
ทันทีที่พระบรมศาสดาก้าวพระบาทประทับชายฝั่งแคว้นลิจฉวี ฝนโบกขรพรรษก็ตกลงมา ใครต้องการให้เปียกก็เปียก ใครไม่ต้องการให้เปียกก็ไม่เปียก น้ำฝนไหลไปชะล้างแผ่นดิน พัดพาเอาซากศพทั้งหมดลงไปในแม่น้ำคงคา ผืนแผ่นดินเมืองเวสาลีก็สะอาดหมดจด ครั้นเสด็จถึงเมืองเวสาลี พระองค์ให้พระอานนท์เรียนรัตนสูตร พระอานนท์เรียนแล้วก็เอาบาตรของพระพุทธองค์ตักน้ำทำน้ำพระพุทธมนต์ ประพรมทั่วเมือง ทำให้พวกอมนุษย์พากันหนีไป โรคภัยต่างๆ ก็สงบลง
จากนั้นพระองค์ทรงแสดง รัตนสูตร ที่ใจกลางเมืองต่อเนื่องกันถึง ๗ วัน เมื่อจบพระธรรมเทศนาเทวดา และมนุษย์ทั้งหลายต่างได้บรรลุธรรมถึงวันละ 84,000 ทุกๆ วัน นี่คือสุคโต เสด็จไปที่ไหน ที่นั่นก็เจริญ
"จากส่วนหนึ่ง ของรายการธรรมะเพื่อประชาชน
โดย พระเทพญาณมหามุนี"
