จะพัฒนาอะไรก็ติด.. ถ้าจิตไม่พัฒนา
"การนั่งธรรมะเป็นบุญละเอียดอ่อน เป็นการแก้ไขสิ่งที่ไม่ดี...ให้ดี
สิ่งที่เป็นไปไม่ได้...ให้เป็นไปได้
จากไม่สำเร็จ... ให้สำเร็จ
จากยากเป็นง่าย...จะไม่มีให้มี
เพราะใจ เป็นสิ่งที่จะได้เหนือความคาดหมายของปุถุชน ทำได้เหนือเหตุผลของปุถุชน
ถ้าปุถุชนคิดว่าเป็นไปไม่ได้...แต่วิสัยของใจอาจทำได้
สิ่งใดที่ปุถุชนคิดว่าไม่สำเร็จ..แต่ใจ อาจทำได้สำเร็จ
เพราะฉะนั้นใจต้องฝึกฝนและทำให้เจริญให้มากๆ ฝึกมากแล้วจะทำประโยชน์ให้ตนเอง ได้เป็นอย่างยิ่ง
จะเปลี่ยนจากปุถุชนให้เป็นอริยะชนได้ เช่น
คนเหมือนกัน คนหนึ่ง ไม่โกรธใจดีมีเมตตา ย่อมเป็นที่อยากเข้าใกล้ของคนทั่วไป
และถ้าใจรักษาคุณธรรมนี้ไว้มากๆ
อาจทำให้น่ากราบไหว้ เป็นที่เคารพบูชา...เพียงไม่โกรธอย่างเดียวยังได้คุณวิเศษขนาดนี้
ถ้าไม่โลภด้วยจะยิ่งดีมากกว่านี้หลายเท่า
ฉะนั้น ใจเป็นต้นเหตุของความสุขความเจริญทั้งมวล...ในชีวิตนี้ควรฝึกฝนใจและให้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต
เพราะนอกจากเป็นแหล่งที่มาของบุญแล้วยังนำมงคลทั้งหลายมาสู่ตนเองด้วย^^ "
โอวาทพระเทพญาณมหามุนี
หลวงพ่อธัมมชโย
