สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรม

“บุญ” ส่งถึงกันได้

                   เมื่อเราทำบุญ แล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้หมู่ญาติที่ละโลกไปแล้ว  หมู่ญาติเขาก็จะอนุโมทนาสาธุการ  เมื่ออนุโมทนาสาธุการแล้ว

..จากทุกข์มาก ก็ทุกข์น้อย   

..ทุกข์น้อย ก็พ้นทุกข์   

..สุขน้อย ก็สุขมาก   

..สุขมากแล้ว ก็มากเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ

.....ญาติที่ละโลกไปแล้วเมื่อพ้นทุกข์และมีสุขด้วยบุญที่เราอุทิศไปให้  เขาจะอนุโมทนาขอบคุณด้วยความซาบซึ้งที่พ้นจากทุกข์

.....พวกที่พ้นจากอบาย ก็จะดีใจมากเป็นพิเศษ จะลิงโลดใจตื่นเต้นอย่างออกนอกหน้า
.....ที่เขาอยู่ในสุคติภพ ก็จะมีอาการปลื้มใจ อย่างสงบเสงี่ยม แต่สง่างาม อาการก็จะแตกต่างกันไป

.....ส่วนผู้ที่ยังต้องเสวยวิบากเป็นสัตว์เดรัจฉานอยู่ ก็ต้องรอคอยจังหวะ  แต่ก็ได้ลดหย่อนกระแสวิบากกรรมวิบัติบาปศักดิ์สิทธิ์  จากที่จะต้องใช้จำนวนมากชาติ ก็ลดหย่อนกันลงมา เพราะฉะนั้นบุญจึงเป็นทุกสิ่งในปรโลก

               ผู้รับที่อยู่ในปรโลก .. มีความปรารถนาบุญอย่างยิ่ง  เพราะบุญเป็นทุกสิ่งในปรโลก  เนื่องจากชีวิตในปรโลก ไม่มีการทำกิจแบบมนุษย์  ไม่ต้องทำมาหากิน ไม่มีการค้าขาย ไม่มีการทำไร่ ทำนา ทำสวน  เป็นอยู่ได้ด้วยบุญและบาปที่กระทำไว้ตอนเป็นมนุษย์

 

            เมื่อผู้มีชีวิตอยู่อุทิศส่วนกุศลไปให้ มันก็ตรงกับที่ผู้รับปรารถนา และก็ใช้ได้จริงด้วย  และเนื่องจากเขาได้ไปเห็นผลแห่งการกระทำแล้ว เขาจะตั้งจิตอธิษฐานให้เราสั่งสมแต่กุศลธรรมตลอดชีวิต  ให้เราเป็นผู้ไม่ประมาทในการสั่งสมบุญ   ไม่ให้มีความตระหนี่ ให้ทำทาน ไม่หวงแหนทรัพย์ที่ได้มา   แล้วอำนวยพรให้เราเจริญรุ่งเรืองในการประกอบสัมมาอาชีวะ  ให้อยู่เย็นเป็นสุข ต่างก็มีความปรารถนาดีซึ่งกันและกันอย่างนี้

๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

คำสอนคุณครูไม่ใหญ่