บทความประจำวัน

“การให้ธรรมะ ชนะการให้ทั้งปวง” พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า การให้ธรรมทานก็คือการสร้างคนดีให้เกิดขึ้นกับโลก การสร้างคนดีคือสุดยอดแห่งการสร้างทั้งปวง มีพระพุทธเจ้าท่านเป็นตัวอย่างสั่งสมบารมีมานับภพนับชาติไม่ถ้วนมีวัตถุประสงค์อย่างเดียวว่า จะตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง เมื่อตรัสรู้ธรรมแล้วหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะแล้วน่ะ จะแนะนำสั่งสอนผู้อื่นสัตว์โลกทั้งหลายให้ธรรมทานแก่สัตว์โลกทั้งหลายได้บรรลุธรรมตามนั้นไปด้วย เช่นเดียวกับพระองค์นั่นคือความปรารถนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ทั้งในอดีตปัจจุบันอนาคตก็จะปรารถนาตรงกันอย่างนี้แหละ เพราะฉะนั้นท่านถึงได้ยืนยันว่าการให้ธรรมทานเป็นสุดยอดกว่าการให้ใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะนั่นคือการสร้างคนดีให้บังเกิดขึ้นแก่สังคม ชี้หนทางสว่างในการดำเนินชีวิตไปสู่อายตนะนิพพาน

พระบรมพุทธเจ้า บรม แปลว่ายิ่งใหญ่ บรมพุทธเจ้าคือพระพุทธเจ้าที่มีบารมีแก่ ๆ ใหญ่ด้วยบารมี ใหญ่ด้วยพระวรกาย กายท่านโตใหญ่ ใหญ่ด้วยความรอบรู้ ความบริสุทธิ์ทุกอย่าง พระบรมพุทธเจ้าเข้านิพพานไปเก่า ๆ แก่ ๆ โน้น ซึ่งเราจะรู้เห็นได้ก็ต่อเมื่อ เราได้เข้าถึงพระธรรมกาย ทำวิชชาธรรมกายเป็น พระธรรมกายท่านมีธรรมจักขุ มีญาณทัสสนะ ธรรมจักขุหรือดวงตาของท่านนั้นน่ะมองเห็นไปได้รอบทิศ มีความบริสุทธิ์ เห็นได้ทะลุปรุโปร่ง ไม่มีอะไรกำบังได้ ญาณทัสสนะเครื่องรู้น่ะ คือเห็นไปถึงไหนก็รู้ไปถึงนั่นน่ะ มีอยู่ในพระธรรมกาย พระธรรมเทศนาเพื่อการปฏิบัติธรรม วัดพระธรรมกาย โดย... พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)

เรามาถึง ณ ตรงนี้แล้ว มีบุญมาในระดับหนึ่งแล้ว ถ้าไม่ปฏิบัติธรรมให้เข้าถึง เกิดมาเสียชาติเกิด รับประทานอาหารก็เสียเปล่า หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านใช้คำพูดสั้น ๆ ว่าเสียข้าวสุก เสียข้าวสุกไปแล้วเนี่ย ได้กำลังมาแล้ว ยังไม่เอามาทำหยุดทำนิ่ง ให้เข้าถึงธรรมกายที่มีอยู่ภายใน ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่ว่ามีอยู่ภายในเป็นของดี ของจริง ของวิเศษ ของประเสริฐ แต่ก็มัวทอดธุระซะ ไม่เอาใจใส่ ประมาทในชีวิต มีความชะล่าใจประมาทกันอย่างนี้ทั้ง ๆ พยามัจจุราชน่ะ พญามารน่ะมาตั้งผังสำเร็จเอาไว้ ถอดกายตลอด ๒๔ น.ตั้งเอาไว้ติดเอาไว้หมดทุกกายเลยน่ะ ก็ได้จังหวะเมื่อไหร่เนี่ย ก็เดินเครื่องหมุนซ้ายถอดกายได้ทั้งนั้นแหละ

ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยบุญ บุญนี่สำคัญเป็นเรื่องใหญ่ทีเดียว สั่งสมเอาไว้เถิดเวลาเราจะไปเกิดอยู่ ณ ภพภูมิไหนก็ตาม บุญนั้นน่ะจะส่งผลให้เรามีสมบัติทั้ง ๓ พร้อมทั้งความสุขความสำเร็จในชีวิตทั้งปวง

อานุภาพแห่งการเจริญพุทธานุสสติระลึกถึง ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้วเป็นชีวิตจิตใจ ทุกลมหายใจเข้าออกจนกระทั่ง ท่านมาปรากฏอยู่ในกลางใจของเราติดอยู่ตลอดเวลา ๒๔ น. มีอานุภาพอย่างที่ไม่มีประมาณ ปิดประตูอบาย มีสุคติเป็นที่ไป

หลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ ท่านให้กำหนดเครื่องหมาย เพื่อให้มีที่ยึดที่เกาะของใจสักหน่อย จะได้รู้ว่าเดินทางไปถึงฐานที่ตั้งของจิตตรงไหนแล้ว ท่านให้กำหนดบริกรรมนิมิต

หนทางเบื้องต้นที่จะเข้าถึงธรรมกายนั้นเรียกว่า ปฐมมรรค อยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ปฐมมรรคนี้เป็นหนทางเบื้องต้นที่จะเข้าถึงธรรมกาย ถ้าหากว่าไม่ได้เบื้องต้นนี้ก็เข้าถึงธรรมกายไม่ถูก เพราะหนทางที่จะเข้าถึงธรรมกายนั้นมีอยู่ทางเดียวจึงเรียกว่า "เอกายนมรรค" หนทางเอกสายเดียว เป็นทางไปสู่อายตนนิพพาน

พอวางใจถูกที่ตั้งของใจที่กลางกายฐานที่ ๗ พอถูกที่เท่านั้น ดวงสว่างเกิดขึ้นเลย พอเรานิ่ง จุดสว่างค่อย ๆ ขยาย โตขึ้น กลมรอบตัวเหมือนดวงแก้วกายสิทธิ์ สุขใสแจ่มดวงนี้มาพร้อมกับความสุข เบิกบาน มาพร้อมกับความรู้แจ้ง ดวงปัญญา มหากรุณาด้วยคือมีความคิดอยากจะให้ทุก ๆ คนในโลกได้เข้าถึง ณ จุดนี้ที่เรากำลังเป็นอยู่ มีมหากรุณาน่ะ เกิดขึ้นมาในใจเองเป็นอัตโนมัติทีเดียว แล้วก็จะเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องสัมมาทิฏฐิว่ามันเป็นอย่างไร คิดชอบ พูดชอบ ทำชอบเป็นต้นหรือมีความเห็นชอบเกิดขึ้นเลย ทางนี้แหละจะไปสู่อายตนะนิพพาน

พระพุทธเจ้าท่านเห็นอย่างนี้ กายนี่แบ่งเป็นสองภาค ภาคหนึ่งเป็นภาคที่เป็นอนิจจัง เป็นทุกขัง เป็นอนัตตา คือภาคที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร มันไม่ใช่ของแท้ อาศัยได้เป็นแค่เครื่องอาศัยแค่ชั่วคราว เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป อย่าไปยึดว่ามันเป็นจริงเป็นจัง มันไม่ใช่ของแท้ ส่วนอีกภาคหนึ่งเป็นของแท้ ท่านว่าเป็นนิจจัง เป็นสุขขัง อัตตา คือธรรมกาย เป็นนิจจัง เป็นสุขขัง เป็นอัตตา คงที่ เที่ยงแท้ แน่นอน เป็นอนันตกาล เป็นอมตะ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง เป็นตัวของตัวอย่างแท้จริง เป็นอิสระ เสวยสุขได้เต็มที่ ไม่มีอะไรมาบังคับบัญชาให้เป็นทุกข์เลย ปรารถนาอะไรก็ได้อย่างนั้นแหละ เป็นนิจจัง เป็นสุขขัง เป็นอัตตา นี่ท่านแบ่งเป็นสองภาคอย่างนี้นะ คือภาคที่เป็นภาคของโลกียะกับภาคของโลกุตตระ ภาคของโลกียะนั้นเป็นอนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา ภาษาธรรมะเค้าเรียกว่าไตรลักษณ์

พระพุทธเจ้าเมื่อเจออุปสรรคท่านไม่คิดเรื่องอื่นเลย ใต้ควงไม้พระศรีมหาโพธิ์ สู้กับศึกของพญามารมาเบียดเบียนมารุกราน ท่านนึกถึงบุญบารมี ทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา อุเบกขาบารมีทั้งหมดทั้งหลาย ทั้งอุปบารมี ปรมัตถบารมี ความดีทั้งหมดที่สร้างมาให้มาช่วย ไม่ได้ลุกจากที่เลย ท่านนิ่งอยู่อย่างนั้นอย่างเดียว ใจปักนิ่งไม่หวั่นไหว ไม่วิตก ไม่กังวล ตายเป็นตาย อะไรจะเกิดขึ้น ไม่กังวลทั้งสิ้น ในที่สุดท่านได้ชื่อว่าเป็นพระผู้ชนะมาร เอาชนะมาร เอาชนะอุปสรรคทั้งหลายทั้งมวลที่เกิดขึ้นก่อนการตรัสรู้ธรรมได้ ท่านได้ตอนที่ท่านยังไม่ได้ตรัสรู้ธรรม ยังเป็นปุถุชนอยู่ เราทั้งหลายก็ยังเป็นปุถุชนอยู่ ทับรอยท่าน ทำอย่างนี้แหละ แล้วความสุขความสำเร็จก็จะบังเกิดขึ้น จะได้ชื่อว่าเป็นผู้ชนะมารเช่นเดียวกันกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา

เวลาธรรมกาย เราตื่นมาตอนดึกเพื่อมาทำภาวนาในเวลาธรรมกาย แม้เราจะสูญเสียการนอนหลับพักผ่อนในชีวิตประจำวัน แต่เราจะได้สิ่งที่ดีงามเป็นเครื่องตอบแทน เสียสิ่งนี้ แต่จะไปได้สิ่งโน้น เสียสิ่งที่หยาบกว่า แต่จะได้สิ่งปราณีตกว่า ทั้งสุขเล็กน้อยจากการหลับนอน แต่จะได้สุขที่ยิ่งใหญ่จากการเข้าถึงธรรม

จินตนาการไม่ได้ เรียกว่าอจินไตย คือมันเหนือกว่าการนึกคิด ไม่รู้จะเดาอย่างไง ไม่เคยเห็น เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่สิ่งที่เป็นจริงมันอีกอย่างหนึ่ง เหลือวิสัยของการที่จะมาคิดมาหาเหตุหาผล มาสมมติฐานด้นเดาเอา ต้องเข้าถึงจึงรู้เข้าถึงดวงธรรมต่าง ๆ ด้วยวิธีหยุดกับนิ่ง ใจก็ถูกกลั่นไปตามลำดับซึ่งเรียกว่าดวงศีล ดวงสมาธิ ปัญญา วิมุตติ วิมุตติญาณทัสสนะ หกดวง ตั้งแต่ปฐมมรรคเรื่อยมาเลย เป็นดวงที่มีอยู่แล้ว

ฉากหลัง กระแสชนิดหนึ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน มองไม่เห็น หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านใช้คำว่าฉากหลัง มีฉากหลังซ้อน ๆ กัน สอนให้คิด พูด ทำ พอทำไปแล้วก็มีวิบาก มีผลของการกระทำนั้น มันกระตุ้นอยู่ ต้องหยุดนิ่งถูกส่วน จนกระทั่งญาณทัสสนะเกิด ในระดับที่ว่าต้องเข้าถึงพระธรรมกาย จึงจะเห็น เรียกว่ากายธรรม เราถึงจะเห็นว่ามีสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ี่คอยกระตุ้นให้เรากระทำความผิด คิดผิด พูดผิด ทำผิด แล้วก็มีวิบาก มีผล มีบาปศักดิ์สิทธิ์ แต่ไม่อาจจะปิดบังธรรมจักขุของพระธรรมกายได้ ไปรู้ไปเห็นเรื่องราวของตัวเรา ทำให้เราหายสงสัยได้

สั่งสมหยุดนิ่ง พอเราหยุดนิ่งไปเรื่อย ๆ ถูกส่วนเข้า จะตกศูนย์เข้าไปสู่ภายในทางมาสู่ปฐมมรรค ใจก็ตกศูนย์วูบลงไปก็จะเข้าถึงดวงธรรมเบื้องต้น เห็นหนทางเข้าถึงธรรมเบื้องต้น ความบริสุทธิ์ที่แท้จริงเบื้องต้น บังเกิดขึ้น เป็นต้นทางในการไปสู่อายตนะนิพพาน ค่อย ๆ สั่งสมความละเอียด ไปทีละเล็กทีละน้อย ถ้านั่งทุกวัน วันละหลายครั้ง ครั้งละนาน ๆ ไม่ช้าก็สมหวัง

แสงแห่งบุญ เข้าถึงดวงธรรมก็เอาใจหยุดไปกลางดวงธรรม ถึงกายภายใน  เข้าถึงพระธรรมกาย ก็เอาใจหยุดไปที่กลางพระธรรมกาย หยุดนิ่งอย่างสบาย ๆ จนกระทั่งเรากับท่านเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันดีแล้ว หยุดนิ่งให้สบาย ๆ พอถูกส่วนก็วูบ ตกศูนย์ไปสู่อายตนนิพพาน เห็นพระธรรมกายปรากฏเต็มไปหมด สว่างด้วยธรรมรังสีของพระธรรมกายพระพุทธเจ้า เต็มไปหมดเลย นับไม่ถ้วนพระองค์ สุกใสสว่าง

นายบุญ เปลี่ยนจากนายบุญชาวนา เป็นนายบุญมหาเศรษฐี เพราะใจของนายบุญและภรรยามีความเลื่อมใสในมหาทานบารมี ทำถูกเนื้อนาบุญ เพราะฉะนั้นธาตุดินจึงแปลงเป็นทองได้ เป็นบุญศักดิ์สิทธิ์ที่หลั่งไหลมาเลย พวกเราทุกคนก็เช่นเดียวกันต้องมีความเลื่อมใส ในมหาทานบารมี ในพระรัตนตรัย ทำให้ถูกจุดถูกคู่แห่งบุญแล้ว อะไร ๆ มันก็กันสมบัติไม่อยู่ทั้งนั้น บาปศักดิ์สิทธิ์ที่เค้ามาขวางมากันแค่ไหน สู้บุญศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ เดี๋ยวก็รวมสมบัติมาใหม่ พลิกจากดินเป็นทองได้

กายมนุษย์ละเอียดแหละ ปกติมันก็อยู่กลางกายเรา แต่เวลาหลับก็ทำหน้าที่ฝันไป นี่กายมนุษย์ละเอียดอยู่ในกลางดวงธรรม ที่ชื่อว่าดวงวิมุตติญาณทัสสนะ ในทางพระพุทธศาสนายังมีกายอีก ที่นอกเหนือจากนี้

วันยกค้ำฟ้า พิธีอัญเชิญค้ำฟ้าสภาธรรมกายสากล ทำใจให้แช่มชื่นอยู่ในพระธรรมกายที่ได้เข้าถึงอยู่ บุญนี้จะเป็นบุญอัศจรรย์ เพราะค้ำฟ้าบังเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกในโลก ค้ำฟ้านี้จะค้ำจุนโลกด้วยธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ฐานรากธรรมกายเจดีย์ เจดีย์แห่งพระรัตนตรัย ที่ชลอมาจากสุดละเอียดที่ละเอียดมาก ๆ มาไว้ให้เป็นที่พึ่งของมนุษย์ของเทวดาทั้งหลาย  การบังเกิดขึ้นของธรรมกายเจดีย์นี้เป็นสิ่งที่บังเกิดขึ้นได้ยากอย่างมากทีเดียว ถ้าหากไม่มีการบังเกิดขึ้นของวิชชาธรรมกาย เราจะไม่มีโอกาสได้ชลอธรรมกายเจดีย์มาบังเกิดขึ้นในโลกมนุษย์นี้อย่างเด็ดขาด 

อานุภาพแห่งพระธรรมกายที่พวกเราได้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน  มีอานุภาพขจัดสิ่งที่เป็นมลทินที่ไม่บริสุทธิ์ที่เกิดจากกระแสความนึกคิด คำพูดและการกระทำของชาวโลกทั้งหลายเนี่ยให้เจือจางลงไป กระทั่งหมดไปในที่สุด  การเข้าถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ จะทำให้เราเข้าถึงแหล่งแห่งสติปัญญา ความรู้ ความเบิกบาน แหล่งมหากรุณาความปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์ เพราะว่าพุทธรัตนะหรือพระธรรมกายนั้นน่ะเป็นผู้รู้ เป็นผู้ตื่น เป็นผู้เบิกบานแล้ว

โลกใบนี้ที่มีธรรม ๘ ประการครอบครองอยู่ ครอบงำอยู่ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสริญ นินทา มีสุขมีทุกข์ ๘ อย่างนี้ ทำให้ใจของเรากระเพื่อม ใจของสรรพสัตว์กระเพื่อม เดี๋ยวยินดีเดี๋ยวยินร้าย มีทุกข์ทรมานกันอยู่ตลอดเวลา รัตนะทั้ง ๓ เป็นที่พึ่งอันประเสริฐ เมื่อเข้าถึงแล้ว ความทุกข์ทั้งหลายที่มีอยู่ ก็ดับไป เหมือนคบเพลิงจุ่มลงไปในน้ำ ความทุกข์ที่เกิดขึ้นที่ใจจะดับไป แล้วก็ขยายมาที่กายและสิ่งแวดล้อม เพราะฉะนั้นทุกข์จะดับไปเพราะเข้าถึงที่พึ่งภายใน