สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๒๘
สิ่งที่เป็นสาระกับสิ่งที่ไม่เป็นสาระ : มนุษย์ส่วนใหญ่มักจะแสวงหาสิ่งที่ไร้สาระซึ่งไม่สามารถนำติดตัวไปเป็นประโยชน์ในภพเบื้องหน้า แต่สิ่งที่เป็นสาระของชีวิต ที่นำติดตัวไปได้กลับไม่ให้ความสำคัญ ทั้งนี้เนื่องจากความรู้ยังไม่สมบูรณ์ แม้บางคนรู้แต่ก็ไม่ได้ลงมือทำอย่างจริงจัง เพราะฉะนั้นผู้มีปัญญาจะต้องให้ความสำคัญกับการปฏิบัติธรรมให้มาก ๆเพราะสิ่งนี้คือสาระที่แท้จริงของชีวิต ที่จะทำให้ได้เข้าถึงสิ่งที่มีอยู่จริงภายใน การปฏิบัติธรรม คือกรณียกิจที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์ เป็นสิ่งที่จะทำให้ได้บรรลุเป้าหมายของชีวิตเป็นงานที่ทำให้เราได้รู้จักตัวเองและแผนผังชีวิตของเรา ดังนั้น การปฏิบัติธรรมเราควรทำทุกวัน อย่าให้ขาดและทำควบคู่กันไปกับการทำมาหากินหรือ ในภารกิจต่าง ๆ ให้ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน เศรษฐกิจต้องคู่ไปกับจิตใจ เราแสวงหาทรัพย์มาเพื่อเอาไว้หล่อเลี้ยงสังขาร และนำมาสร้างบารมี เราจะต้องรู้จักหลักของชีวิตและทำความเข้าใจว่าอะไรคือภารกิจหลักอะไรคือภารกิจรองภารกิจหลักคือการปฏิบัติธรรมนอกนั้นคือภารกิจรอง เพราะฉะนั้นเราจะต้องให้ความสำคัญกับภารกิจหลักให้มาก ๆ เพราะสิ่งนี้คือกรณียกิจที่เป็นเป้าหมายชีวิตของเรา
ต้องมีวินัยในการฝึก : การตรึกธรรมะนอกรอบสำคัญ ถ้าไม่ทำก็ไม่รู้จะช่วยกันอย่างไร ก็ต้องช่วยตัวเราเอง แม้ว่าเริ่มต้นอาจจะยาก ซึ่งก็เป็นเพราะว่าเราประมาท ไม่ได้ทำมาก่อนหน้านี้ แต่ไม่เป็นปัญหา ไม่เป็นอุปสรรค เราจะเริ่มต้นใหม่เดี๋ยวนี้ ให้ฝึกไป หลุดบ้าง ติดบ้างก็ไม่เป็นไร เราต้องยอมรับว่า เราจะต้องมีวินัยในการฝึกนอกรอบ ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ไม่ได้แต่เราต้องเอาให้ได้ ฉะนั้นเมื่อตั้งใจจะเอาให้ได้แล้ว เราก็ต้องลุยเลย
คุณครูไม่ใหญ่
