ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม

จะโปรดหรือจะปราบ

   วันนี้ได้ฤกษ์ย้ายจากหมู่กุฎิพระ 2 ที่อาศัยบังแดด บังลม บังฝน จำวัดมา 20 กว่าปี เข้าสู่อาคารพระผู้ปราบมาร

   เรื่องย้ายไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่การตัดสินได้ ตัดใจลงกับสิ่งอำนวยความสะดวก อุปกรณ์ของส่วนตัวที่มีไว้ใช้ ต้องใช้เวลาพอควร.

   ก่อนสรุปได้ว่า มาแต่ใจและตัว พร้อมด้วยอัฐบริขาร บาตร สบง จีวร อังสะ ปัจจัยข้าวของเครื่องใช้ ที่จำเป็นตามวิถีสมณะ ให้เป็นไปตามระเบียบที่เจ้าหน้าที่จัดให้ เพื่อความอยู่เป็นสุขร่วมกัน.

   นึกถึงการทำหน้าที่ฝ่ายโปรด ก็จะมีอุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้ เครื่องอำนวยความสะดวกทั้งของตัวเองและสิ่งต่างๆพร้อมช่วยเหลือผู้อื่นให้ได้ใช้สะดวกสบายไปด้วย  เวลาไปโปรดจึงขนกันไปเป็นกองคาราวาน หากเป็นฝ่ายปราบ ก็จะมีเพียงอุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้เพียงพอต่อภารกิจและจำเป็นต่อการยังชีพเท่านั้น.

   ไม่ว่าจะมือปราบเป็นทางโลกหรือทางธรรม หากติดในความสะดวกความสบายของตนแล้วคงยากที่จะทำหน้าที่ปราบได้ดี เพราะมัวแต่ห่วงหน้าพะวงหลัง ปล่อยวางไม่ได้กับคน สัตว์ สิ่งของ สิ่งที่ผูกพันในชีวิต.

   ยิ่งทางธรรม ต้องปราบกิเลสในตนเอง ต้องปฎิเสธ ไม่ยึดติดในเรื่องคน สัตว์ สิ่งของ ต้องปล่อยวาง ไม่ดีใจ เสียใจ กับสิ่งใดๆทั้งสิ้น จึงจะประสบความสำเร็จ จะกล่าวไปใยกับมโนปณิธานไปปราบมารของมหาปูชณียาจารย์ที่จะไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม ต้องอยู่ในกลางของกลางดวงธรรมภายใน เดินไปให้สุดสายธาตุสายธรรมเท่านั้น.

   หากคำกล่าวที่ว่า " อะไรที่อยู่นอกศูนย์กลางกาย สิ่งทั้งหลายทั้งปวงนั้นเป็นของมาร "  อาคารพระผู้ปราบมาร นี่ ปราบมารจริงๆ ปราบตั้งแต่ก่อนเข้าอยู่กันทีเดียว ก่อนจะย้ายเข้าอยู่ ถามใจตนเองก่อนนะ จะโปรดหรือจะปราบ.

   ปล.จดบันทึกไว้ 5 ปี 10 ปี ข้างหน้าจะย้อนกลับมาอ่าน

สวัสดี/เจริญพร

มนวีโร ภิกฺขุ
15 กุมภาพันธ์ พุทธศักราช 2563
ณ อาคารพระผู้ปราบมาร วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
#ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม