ไม่สู้ ไม่หนี
พระนางมาคันทิยาโกรธเเค้นพระพุทธองค์ จึงจ้างชาวเมืองมิจฉาทิฎฐิให้คอยตามด่าว่าพระองค์
พระอานนท์ : ข้าเเต่พระองค์เจริญ ชาวนครเหล่านี้ย่อมด่า ย่อมบริภาษเราทั้งหลาย เราทั้งหลายไปที่อื่นจากพระนครนี้เถิด พระเจ้าข้า
พระพุทธองค์ : ไปไหนอานนท์
พระอานนท์ : สู่นครอื่น พระเจ้าข้า
พระพุทธองค์ : เมื่อมนุษย์ทั้งหลายในที่นั้นด่าอยู่ บริภาษอยู่ เราจักไปในที่ไหนอีก อานนท์?
พระอานนท์ : สู่นครอื่นเเม้จากนครนั้น พระเจ้าข้า
พระพุทธองค์ : เมื่อมนุษย์ในที่นั้นด่าอยู่ บริภาษอยู่ เราทั้งหลายจักไปในที่ไหนอีกเล่า อานนท์?
พระอานนท์ : สู่นครอื่นเเม้จากนครนั้นอีก พระเจ้าข้า
พระพุทธองค์ : การทำอย่างนั้นไม่ควร เรื่องเกิดขึ้นในที่ใด เมื่อมันสงบเเล้วในที่นั้นเเหละ จึงควรไปสู่ที่อื่น อานนท์ ก็เขาพวกไหนเล่าย่อมด่า?
พระอานนท์ : ข้าเเต่พระองค์ผู้เจริญ ชนทั้งหมด จนกระทั่งทาสเเละกรรมกรย่อมด่า
พระพุทธองค์ : อานนท์ เราเป็นเช่นกับช้างที่เข้าสู่สงคราม การอดทนต่อลูกศรที่เเล่นมาจาก ๔ ทิศ เป็นภาระของช้างที่เข้าสู่สงครามฉันใด ชื่อว่าการอดทนถ้อยคำ ที่ชนทุศีลเเม้มากกล่าวเเล้ว เป็นภาระของเรา ฉันนั้นเหมือนกัน
อรรถ. เรื่องของพระองค์ ธรรมบท มก. เล่ม ๔๓ หน้า ๒๒๗
