ชาวนา
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสกับกสิภารทวาชพราหมณ์ ว่า
พระองค์ก็เป็นชาวนาเหมือนกัน แต่เขาไม่เห็นว่าพระองค์
จะมีเครื่องมืออะไร จึงถามพระองค์ว่าทรงทำนาอย่างไร
ศรัทธาของเราเป็นพืช
ความเพียรของเราเป็นฝน
ปัญญาของเราเป็นแอกและไถ
หิริของเราเป็นงอนไถ
ใจของเราเป็นเชือก
สติของเราเป็นผาลเเละปฎัก
เราคุ้มครองกาย คุ้มครองวาจา สำรวมในอาหาร
ย่อมกระทำการถอนหญ้า คือ การกล่าวให้พลาดด้วยสัจจะ
ความสงบเสงี่ยมของเราเป็นเครื่องปลดเปลื้องกิเลส
ความเพียรของเรานำธุระไปเพื่อธุระ
นำไปถึงเเดนเกษมจากโยคะ ไม่หวนกลับมา
ย่อมถึงสถานที่ที่บุคคลไปแล้วไม่เศร้าโศก
การไถนานั้น เราไถแล้วอย่างนี้
การไถนานั้น ย่อมมีผลเป็นอมตะ
บุคคลไถนานั่นแล้ว ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวง
กสิภารทวาชสูตร มก. เล่ม ๔๖ หน้า ๒๔๗
