ใช้ ให้ถูกวิธี.
"ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง" วาทะธรรมนี้สำคัญ ต้องใช้ให้ถูกวิธี ใช้ให้ถูกที่ ใช้ให้ถูกเวลา ใช้แบบถูกหลักวิชชา
ใช้ตอนนั่งสมาธิ เพื่อให้ใจหยุดนิ่ง ดิ่งเข้ากลาง ใจจะได้ไม่เกาะ ไม่เกี่ยว ไม่เหนี่ยว ไม่รั้งกับเรื่องใดๆ นอกจากศูนย์กลางกาย ไม่ว่าเรื่องของงานหยาบหรืองานละเอียด
ไม่ใช่ ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง ในภารกิจหน้าที่การงานประจำ งานเผยแผ่ ปฏิสังขรณ์ งานต่างๆของพระพุทธศาสนา ไม่ทำอะไรล่ะ จะไปนั่งสมาธิอย่างเดียว พอไปนั่งสมาธิภาวนา ก็นั่งหลับไม่มีสติ พอมีสติหน่อย ก็ฟุ้งทั้งเรื่องหยาบและเรื่องละเอียด บิดขี้เกียจ ผ่อนคลายแล้วไปนั่งหลับนั่งฟุ้งต่อ
แบบนี้ เรียกว่า ใช้วาทะธรรมแบบผิดวิธี นอกจากงานละเอียดไม่ก้าวหน้า งานหยาบบก็ไม่ได้ทำด้วย ขาดทุนเวลา กายแก่ชราเฒ่าไปทุกวัน 555
แหม ! วาทะธรรมนี้มาได้เวลาจริงๆ กำลังคิดว่า แก่แล้วจะทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง ได้ฟังทบทวนวาทะธรรม แบบนี้ คิดใหม่ทำใหม่ ทำให้ถูกหลักวิชชา ดีกว่า ได้ทั้งบุญ และบารมี ไม่แก่แล้วตายฟรี อย่างน้อยได้บารมีกลับดุสิตบุรี แบบปลื้มใจ !
ปล.อนุโมทนาบุญขอบคุณทีมงานติวเตอร์ ที่นำวาทะธรรมนี้ มาทบทวนให้ฟัง ขอบคุณครับ.
สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
24 มีนาคม พุทธศักราช 2564
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
ธรรมะริมทางไปที่สุดเเห่งธรรม
