ไม่ใช่ หุ่นไล่กานะจ๊ะ...
ละครเวที สะท้อนชีวิตให้ข้อคิด ไม่อยากถามว่า ใครเคยดูบ้าง คนดู 50 กว่าๆกันทั้งนั้น (อ่านคอมเม้นท์ ใน YouTube ) 555
โดยส่วนตัวสมัยเด็กๆชอบดู ชอบแม่มด ไอ้ห้อย ไอ้โหน หัวกระโหลก พูดได้ พูดแบบขัดแย้งกัน แบบเห็นด้วย และไม่เห็นด้วย ให้เป็นประเด็นความคิด
สุดท้าย แม่มดเสกส่งหุ่นไล่กา ให้ไปเป็นมนุษย์ ลองใช้ชีวิตกับสังคมมนุษย์ดู ก่อนไปให้ของวิเศษติดตัวไว้ เช่น แหวน สร้อย กำไล ในมิวสิกวิดีโอไตเติ้ลนี้ คือ ปากกา เพราะ หุ่นไล่กาจะไปใช้ชีวิตเป็นครู
หากวันใด ถึงจุด "... ไม่เอาแล้วคน ฉันทนไม่ไหว ฉันทนไม่ไหว " อยากกลับมาเป็นหุ่นไล่กา ก็ละทิ้งของนั้น ก็จะกลับมาเป็นหุ่นไล่กา และรายงานสิ่งที่ไปเจอมาให้แม่มดฟัง ไอ้ห้อย ไอ้โหนก็แซวกันไปกันมา ได้ข้อคิด เรื่อง กิเลส โลภ โกรธ หลง ที่หุ่นไล่กาไม่มี ทำให้ทนกับพฤติกรรมมนุษย์ไม่ได้ กลับมาเป็นหุ่นไล่กาเหมือนเดิมดีกว่า
พวกเรานักสร้างบารมี เป็นมนุษย์ไม่ใช่หุ่นไล่กา ไปๆมาๆเมืองมนุษย์กับเทวโลก เรามีสมองที่จะคิด เรามีชีวิต มีจิต มีใจ ใจที่ เห็น จำ คิด รู้ รวมกันอยู่ จดจำความคิด คำพูด การกระทำไว้ เราไม่ใช่หุ่นไล่กา แต่เราเป็นเทวดาที่ลงมาเกิด เกิดมาสร้างบารมี
หุ่นไล่กา ร้อง ไม่เอาแล้วคน ฉันทนไม่ไหว ๆ แต่สำหรับนักสร้างบารมี ต้องทนให้ไหว ต้องทนให้ไหว นะ จะได้ ขันติบารมี และบารมีอื่นๆเพิ่ม จะได้เป็นผู้บันเทิงในโลกทั้งสอง อยู่เมืองมนุษย์ก็สั่งสมบุญสร้างบารมี ทำหน้าที่กัลยาณมิตร ละโลกจะได้ไปเป็นสหายกับเทวดา สนทนาแต่เรื่องปลื้มๆที่ลืมไม่ลง สมัยดำรงตนเป็นมนุษย์ เราไม่ใช่หุ่นไล่กานะจ๊ะ.
สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
26 มีนาคม พุทธศักราช 2564
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
#ธรรมะริมทางไปที่สุดเเห่งธรรม
ปล.ขอบคุณข้อมูลจาก YouTube
https://youtu.be/3W0cJ5kSplg
คำร้อง/ทำนอง : มนัส ปิติสานต์ จังหวะวาตูซี่
ขับร้องโดย สุดา ชื่นบาน
มองดูโลกซิเจริญไกล มีน้ำมีไฟอยู่ตึกงาม
มองดูกายคนเด่นงามดี มองดูใจซิกลับเลวทราม
แก่งแย่งชิงดีกัน กล้าถึงกับจะทำ ห้ำหั่นกันวอดวาย
ตัวฉันเป็นเพียงหุ่นไล่กา มีหญ้ามีฟางเป็นร่างกาย
ไม่มีสมองที่จะคิด ไม่มีชีวิตเช่นใครๆ
ฉันไปอยู่กับคน ฉันยังทนไม่ไหว
อาย อาย อาย อาย ฉันอาย ฉันอาย ฉันอาย
ขอกลับไปเป็นหุ่นไล่กา ยืนเฝ้าท้องนาสุขสบาย
ไม่เอาแล้วคน ฉันทนไม่ไหว ฉันทนไม่ไหว ฉันทนไม่ไหว (ดนตรี)
ตัวฉันเป็นเพียงหุ่นไล่กา มีหญ้ามีฟางเป็นร่างกาย
ไม่มีสมองที่จะคิด ไม่มีชีวิตเช่นใครๆ
ฉันไปอยู่กับคน ฉันยังทนไม่ไหว
อาย อาย อาย อาย ฉันอาย ฉันอาย ฉันอาย
ขอกลับไปเป็นหุ่นไล่กา ยืนเฝ้าท้องนาสุขสบาย
ไม่เอาแล้วคน ฉันทนไม่ไหว ฉันทนไม่ไหว ฉันทนไม่ไหว...
------------------------------------
ประวัติความเป็นมา แนวคิดเนื้อเรื่อง
ละครเรื่อง "หุ่นไล่กา" เป็นละครจบในตอน ถ่ายด้วยฟิล์มขาว-ดำ 16 มม. เริ่มออกอากาศครั้งแรกวันที่ 5 ม.ค. ปีพ.ศ.2512 ทางช่อง 5 จำนวนทั้งสิ้น 555 ตอน โดยตอนแรก ถึงตอนที่ 318 เป็นขาว-ดำ แล้วพัฒนาเป็นฟิล์มสีในปี 2522 จนจบเรื่อง เป็นละครที่ออกอากาศอย่างต่อเนื่อง และมีจำนวนตอนมากที่สุดเรื่องหนึ่ง
หุ่นไล่กา สร้างโดย บริษัท รัชฟิล์ม ซึ่งจองเวลาช่อง 5 สร้างละครไทยหลากหลายรสชาติ แต่ถือเป็นเจ้าแรกที่สร้างหนังซีรีย์สไตล์ตะวันตกรุ่นแรกจริงๆ เพราะแต่ละตอนจะมีเรื่องราวแตกต่างกันไป ไม่เหมือนละครไทยที่สร้างจากนิยายไทยทั่วไปที่จะมีเนื้อเรื่องเดียวไปจบเรื่อง
หุ่นไล่กา จะมีตัวละครพื้นฐานอยู่ 3 ตัว คือ แม่มด เจ้าห้อย เจ้าโหน ทั้งสามจะมีข้อสงสัยเกี่ยวกับชีวิต กิเลส ตัณหาของมนุษย์ แล้วหาคำตอบด้วยการส่ง หุ่นไล่กา ที่เสกมนต์ให้เป็นมนุษย์แล้วไปใช้ชีวิตตามข้อสงสัยของพวกเขาเพื่อดูว่า ทำไมจึงเป็นอย่างนั้น มันจะเกิดผลอย่างไร ตามแต่คำถามของทั้งสามตั้งขึ้น แต่ละตอนจะมีนักแสดงรับเชิญไม่ซ้ำหน้ากัน เนื้อหาหลากหลายรสชาติ
สุดท้ายของตอนจะบอกผลลัพธ์ของการทำกรรมหรือพฤติกรรมไม่ดีนั้นเสมอ ทำให้หนังชุดเรื่องนี้โด่งดังมากในยุคนั้น และสร้างความประทับอยู่ในใจคนไทยมาจนทุกวันนี้.
