อดทน เพื่อบรมสุข
ขอบคุณความอดทน ทำให้ฉันมีวันนี้. จริงอยู่ ชีวิตเลือกได้ แต่เลือกแล้วก็หนีไม่พ้น ต้องอดทน
ทุกๆความอดทนจะอยู่คู่กับเราไปทุกภพทุกชาติจนกว่าจะดับกิเลสไปนิพพานได้
ชาติสุดท้ายของพระพุทธเจ้าก่อนปรินิพพาน ยังต้องอดทน อดทนต่อ หมู่ประยูรญาติที่มีทิฐิมานะ อดทนต่อภัยจากความเชื่ออื่นที่คอยกลั่นแกล้งใส่ร้ายป้ายสี หรือแม้แต่ในหมู่สงฆ์สาวกของพระองค์ เช่น พระเทวทัต ยุคณะสงฆ์ให้แตกแยก ถึงกับลอบปลงพระชนม์ หรือคณะพระภิกษุสงฆ์เมืองโกสัมพี ทะเลาะกันเรื่องธรรมเรื่องวินัย
ในการดำเนินชีวิตของมนุษย์ในสังคม ตั้งแต่สังคมที่เล็กที่สุด คือครอบครัว สังคมการศึกษา ที่ทำงาน ที่อยู่อาศัย ที่เราต้องไปเกี่ยวพันด้วย ต้องพบเจอบุคคล 3 ระดับในทุกๆสังคมคือ
คนที่สูงกว่าเรา คนที่เสมอเราและคนที่ต่ำกว่าเรา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฐานะ หน้าที่การงานและการศึกษา
อดทนต่อคนที่สูงกว่า ต้องนึกถึงพระคุณ คุณความดี ความเมตตาที่เคยมีให้กับเรา
อดทนต่อคนที่เสมอกัน ต้องคิดว่า ไม่มีอะไร คนกันเองทั้งนั้น พี่ๆน้องๆเพื่อนๆกันทั้งนั้น เฮฮาปาตี้บูลลี่กันพอประมาณ เดี๋ยวก็กอดคอเฮฮากันต่อ
อดทนต่อคนที่ต่ำกว่า ก็ต้องคิดว่า ทนเขาได้ไหม เขาเป็นแบบนี้ หากทนเขาได้ ก็ใช้เขาได้ หากทนเขาไม่ได้ ก็ใช้เขาไม่ได้ ก็ต้องทำเอง
จะระดับไหน เราก็ต้องอดทนอย่างมีความสุข และสนุกเมื่อต้องอดทน ขันติบารมีเกิดตรงนี้นะ
กว่าจะเป็นพระพุทธเจ้าได้ต้องอดทน บ่มขันติบารมีแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน หลวงปู่พระผู้ปราบมารท่านกล่าวไว้ว่า
" อดทนนะ อดทน ถ้าไม่อดทน ไปนิพพาน ไม่ได้ "
นิพพานคือบรมสุข ถ้าไม่อดทนจะพบบรมสุขได้อย่างไร ? นี่คือเรื่องที่ต้องขอบคุณทุกๆความอดทน จ้ะ.
สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
6 เมษายน พุทธศักราช 2564
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
#ธรรมะริมทางไปที่สุดเเห่งธรรม
