การเกิดเป็นมนุษย์
การเกิดเป็นมนุษย์ ต้องอาศัยแรงบุญ คือ
-กรรมดีในอดีตที่สร้างสมไว้
-เคยรักษาศีลอันเป็นมนุษยธรรม
-เคยให้ทานและเพียบพร้อมด้วยหิริโอตตัปปะ มาหลายภพหลายชาติ
ในแต่ละชาติที่เวียนว่ายตายเกิดเพื่อพากเพียรประกอบกรรมดีเหล่านี้ ต่างเคยมานะต่อสู้ฟันฝ่าอุปสรรคมาแล้วนานัปการบางครั้งเมื่อถึงคราวประสบเคราะห์กรรมก็สู้ยอมกัดฟันทน แม้น้ำตาจะท่วมหน้าก็มิได้ปริปาก น้ำตาที่หลั่งในแต่ละชาติถ้ารวมกันเข้าแล้ว ย่อมมากกว่าน้ำในมหาสมุทร ด้วยเหตุนี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสว่า
กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ แปลความว่า การได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นการยาก
ชีวิตของแต่ละคนมีค่าอย่างยิ่ง ทุกคนไม่ควรประมาทเว้นว่างจากการบุญ ซึ่งเป็นการพร่าชีวิตไปโดยเปล่าประโยชน์
การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นการยาก แต่กลับแตกทำลายได้ง่าย นอกจากนั้น ขณะประกอบการงานเพื่อดำรงชีวิตยังประสบอุปสรรคมากมาย ถ้าประมาทพลาดพลั้งเมื่อใดชีวิตย่อมย่อยยับถึงการแตกดับทันที
อีกประการหนึ่ง ความพ่ายแพ้หรือชัยชนะในการต่อสู้เพื่อดำรงชีวิตนั้น ก็ต้องขึ้นอยู่กับกรรมชั่วหรือกรรมดีที่สะสมไว้ในอดีตอีกด้วย
บัดนี้ท่านได้ประคองนาวาชีวิต ฝ่าภยันตรายนานัปการจนเวียนมาบรรจบครบรอบวันเกิดอีกครั้งหนึ่งนับเป็นการพิสูจน์ได้อย่างดีว่า ท่านเคยประกอบกุศลกรรมสั่งสมบุญในอดีตไว้มาก จึงส่งผลให้เป็นผู้มีอายุยืนยาวตราบเท่าทุกวันนี้ นับว่าท่านเป็นผู้หนึ่งที่มีโชคดี ดังนั้น เพื่อเป็นการฉลองโชคชัยที่มีอายุยืนยาว เพื่อให้เกิดสิริมงคลในการเริ่มชีวิตใหม่ และเพื่อต่ออายุให้ได้มีโอกาสมาฉลองชัยชนะแห่งชีวิตเช่นนี้อีกในปีต่อ ๆ ไป ประเพณีไทยจึงนิยมประกอบการบุญการกุศลเมื่อถึงวันคล้ายวันเกิดของทุก ๆ ปี จะได้สั่งสมบุญนิธิให้มากยิ่งขึ้น เพราะชีวิตมนุษย์จะอาศัยอาหารและน้ำที่รับประทานเข้าไปเพียงประการเดียวก็หาไม่แต่ยังต้องขึ้นกับบุญที่สะสมไว้ดีแล้วอีกด้วย
บุคคลที่ขาดบุญอุปมาก็เหมือนต้นไม้ที่ไร้แสงแดดส่องถึงต้นไม้นั้นแม้จะสามารถดูดอาหารและน้ำเข้าสู่ลำต้นได้มากน้อยเพียงใด ก็หาเกิดประโยชน์ไม่เพราะไร้ผู้ปรุง นับวันจะแห้งเหี่ยวร่วงโรยรอวันตายถ่ายเดียว ดังนั้น บุญทั้งหลายที่บุคคลทำไว้ ย่อมติดตามส่งผลให้ผู้นั้นได้รับความสำเร็จและความสุข ประดุจเงาที่ติดตามตัวบุคคลไปทั้งในชาตินี้ และในสัมปรายภพเบื้องหน้า
จากหนังสือวันเกิด
คุณครูไม่เล็ก
