ไม่ฆ่า
ดูก่อนพราหมณ์เเละคฤหบดีทั้งหลาย...
อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า
เราอยากเป็นอยู่ ไม่อยากตาย รักสุข เกลียดทุกข์
ผู้ใดจะปลงเราผู้อยากเป็นอยู่ ไม่อยากตาย
รักสุข เกลียดทุกข์ เสียจากชีวิต
ข้อนั้นไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา
อนึ่ง เราพึงปลงคนอื่นผู้อยากเป็นอยู่ ไม่อยากตาย
รักสุข เกลียดทุกข์ เสียจากชีวิต
ข้อนั้นไม่เป็นที่รักที่ชอบใจเเม้ของคนอื่น
ธรรมข้อใดไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา
ธรรมข้อนั้นก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจขอผู้อื่น
ธรรมข้อใดไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา
เราจะพึงประกอบผู้อื่นไว้ด้วยธรรมข้อนั้นอย่างไรได้
อริยสาวกนั้นพิจารณาเห็นดังนั้นเเล้ว
ตนเองย่อมงดเว้นจากปาณาติบาตด้วย
ชักชวนผู้อื่นเพื่องดเว้นจากปาณาติบาตด้วย
กล่าวสรรเสริญคุณเเห่งการงดเว้นจากปาณาติบาตด้วย
กายสมาจารของอริยสาวกนั้น
ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้
เวฬุทวารสูตร มก. เล่ม ๓๑ หน้า ๒๙๒
