กรรมฐานยิ่งชีวิต
เล่ากันว่า
เมื่อพระ ๑๒ รูป เคาะระฆัง เเล้วบำเพ็ญเพียรอยู่ในป่า
พระรูปหนึ่ง พอเมื่อพระอาทิตย์อัสดงคตเท่านั้น
ก็เคาะระฆังลงสู่ที่จงกรม
ท่านจงกรมไปพลาง เร่งความเพียรไปพลาง
พลาดไปเหยียบหนามที่หญ้ากลบไว้
หนามทะลุออกหลังเท้่า
เวทนาเป็นไปเหมือนเวลาถูกกระเบื้องคมบาดฉะนั้น
พระเถระคิดว่า เราจะถอนหนามนี้ออก
หรือจะปล่อยหนามให้เเทงคาอยู่อย่างเดิม
ท่านได้มีความคิดดังนี้ว่า
ชื่อว่าการไปในทุคติ มีนรกเป็นต้น
เพราะถูกหนามนี้เเทง ไม่มีดอก
เราจะปล่อยให้หนามเเทงอยู่อย่างเดิม
ท่านทำทุกขเวทนานั้นให้เป็นอัพโพหาริก
(เเม้มีความทุกข์ก็เหมือนไม่มี)
เเล้วเดินจงกรมตลอดทั้งคืน
อรรถ.ขัชชนิยสูตร มก. เล่ม ๒๗ หน้า ๒๐๓
