หยาบที่สุดของเราต้องให้ได้อย่างนี้นะ
หยาบที่สุดของเราต้องให้ได้อย่างนี้นะ : หยาบที่สุดต้องให้ได้อย่างนี้นะ ต้องให้เห็นดวง หรือองค์พระชัดใส สว่าง เหมือนแปะ
กาวติดอยู่อย่างนั้นเลย อย่างคุณยายอาจารย์ฯ เวลาท่านทำโน่น ทำนี่ทำอะไรต่างๆ ทำงานในครัว หลวงพ่อจะชอบเข้าไปถามท่าน “ยาย ๆ ยายทำงานหยาบอย่างนี้แล้วไม่หยาบเหรอ?” คุณยายอาจารย์ฯ บอก “ยายทำจนคุ้นแล้ว พอถึงเวลา ยายก็ทิ้งหมด” คือว่าหลวงพ่อจะไม่อยากให้คุณยายท่านทำงานหยาบ เป็นห่วงท่าน จะพยายามหาวิธีให้ท่านไม่ต้องทำอะไร เพราะฉะนั้น หยาบที่สุดต้องให้ได้อย่างนี้นะ อย่างตอนคุณยายกำลังถางหญ้า หลวงพ่อก็เข้าไปถาม คุณยายท่านบอก “ยายทำจนชำนาญแล้ว” คุณยายถางหญ้าไปก็ระลึกชาติไปเพราะฉะนั้น หยาบที่สุดของคุณยายอาจารย์ฯ ไม่ใช่เห็นดวงหรือองค์พระเฉย ๆ แล้ว หยาบที่สุดของท่าน คือระลึกชาติ จนถึงไปปราบไอ้ดำ
โยมแผ้ว : คำว่า “ใครจะไปนิพพานก็ไปเถอะ ยายไม่ไปหรอก...นิพพาน ยายจะไปปราบไอ้ดำ” คำพูดนี้ในชีวิตหลวงพ่อได้ยินจากปาก ๓ ท่าน คือ คุณยายอาจารย์ฯ โยมแผ้ว และคุณยายปุก โยมแผ้วช่างเจรจา โยมแผ้วนี่นั่งเห็นดวงติดอยู่ตลอดเลย มาถามหลวงพ่อตอนนั้นยังอยู่วัดปากน้ำ “ท่านอาจารย์ เนี่ย เห็นดวง ติดอยู่ตลอดเลย ทำไงดี?” หลวงพ่อก็ถามว่า “เห็นติดตลอดเลยเหรอ” โยมแผ้วบอก “ใช่ เห็นตลอดเลย” และก็เล่าให้หลวงพ่อฟังว่า มีอยู่คราวหนึ่งโยมแผ้วขอพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ไปเดินธุดงค์ ตอนนั้นยังเป็นแม่ชีอยู่ หลวงปู่ถามว่า “เอ็งจะไปทำไมวะ?” โยมแผ้วตอบ “ลูกจะไปแสวงหาโมกขธรรม” ท่านก็บอกว่า “เออ! เอ็งไปได้เท่าไหร่ กลับมาเอ็งก็ได้เท่าเดิม” ตอนนั้นไม่เข้าใจ ที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ พูดว่า “ได้เท่าเดิม” โยมแผ้วเล่าให้หลวงพ่อฟังว่า “ไปเดินธุดงค์ในป่าคนเดียว...เจอโจร” หลวงพ่อถาม “แล้วรู้ได้ไงว่าเป็นโจร” โยมแผ้วบอกว่า “โจรมันบอก” นั่นอุบาสิกาคนเดียวนะ ไปเดินธุดงค์ในป่า โจรก็ถามว่า “แม่ชีๆ มาเดินธุดงค์คนเดียวเหรอ?” โยมแผ้วตอบว่า “ใช่” โจรถาม “แม่ชีๆ แล้วไม่กลัวเขาปล้ำเอาเหรอ?” โยมแผ้วบอก “ก็ถ้าฉันเคยปล้ำเขามาก่อน เขาก็ต้องมาปล้ำฉันสิ มันเป็นเรื่องของเวรกรรม” โจรศรัทธาเลย โจรที่เข้ามาคุยด้วยศรัทธาเลย เพราะฉะนั้น หยาบที่สุดของเราต้องให้ได้อย่างนี้นะ ต้องให้เห็นดวง หรือองค์พระชัด ใส สว่าง เหมือนเอากาวแปะติดไว้เลย
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือง่ายที่สุด คือหยุดได้ เล่ม ๒
