หลวงพ่อตอบปัญหา : "ลูกเคยช่วยเหลือเพื่อนตอนเขามีทุกข์ แต่พอลูกเดือดร้อน กลับไม่มีใครช่วยเหลือ เช่นนี้ลูกควรจะช่วยเหลือคนอื่นอยู่ไหมเจ้าคะ?"
"เรื่องการช่วยมันก็คือการช่วย ช่วยให้เขาพ้นทุกข์ มันก็เป็นบุญเป็นกุศลของเราอยู่แล้ว ส่วนเขาถึงเวลาเราเดือดร้อน เขาจะช่วยเราหรือไม่ช่วย อย่าเอามาปนกันลูกเอ้ย ทำไมจึงอย่าปนกัน บางอย่างเราคิดไม่ถึง ยกตัวอย่างก็แล้วกัน สัตว์เล็กสัตว์น้อยตกหล่มช้างช่วยได้ แต่เวลาช้างตกหล่ม ลูกเอ้ยใครจะไปช่วย ต้องคิดด้วยนะช้างตกหล่ม ยากจะหาใครไปช่วย เอาวัวเอาควายมาเป็นฝูง มาดึงช้างขึ้นจากหล่ม ไม่ง่ายเลยนะ จะเป็นเสือสิงกระทิงแรดก็ตามที ตกน้ำตกท่า ช้างยื่นง่วงหิ้วขึ้นมาได้ มันเป็นวิสัยของผู้มีความรู้ความสามารถ มีปัญญาจะพึงทำได้ ทำเถอะลูกเอ้ย มันไม่ได้เกินกำลังเรา เมื่อมันไม่ได้เหนื่อย ไม่ได้เกินกำลังก็ทำมันไปซิ ถามจริงๆ มีใครไปให้พ่อแม่ได้ใช้ให้เต็มที่เต็มอิ่ม ไม่ค่อยมีนะลูกนะ เพราะฉะนั้นนะช่วยใครได้ช่วยไป
ส่วนเมื่อถึงคราวเราตกอับอะไรก็ตาม เขาไม่ช่วยจะไปนึกอะไรมากนะ เพราะว่าช้างตกหล่มจะไปเอาอะไรมาฉุดมันยาก เผื่อๆ ไว้บ้าง ว่าอะไร เผื่อราชสีห์อย่างเราไปติดจั่น บางทีจะมีหนูตัวไหนสักตัวมาช่วย ช่วยตัวเดียวก็เกินคุ้มแล้วลูกเอ้ย แม้ไม่ช่วย ช่วยไปบอกคนอื่น มาช่วยก็ยังคุ้มแสนคุ้ม ช่วยใครอย่าหวังให้ใครกลับมาช่วยเรา อิ่มใจภูมิใจว่า กำลังที่เรามีก็ได้ใช้เต็มที่แล้ว แค่นี้ก็เหลือเฟือแล้วลูกเอ้ย"
๓๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๖๔
หลวงพ่อทัตตชีโว
