สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๑๙
ทุกขเวทนาไปสู่สุขเวทนา : (พระลูกชาย: หลวงพ่อครับ พอนั่ง ๆ ไป เหมือนตัวเราเข้าไปอยู่ในตัวเราอีกคนหนึ่ง แล้วก็เล็กลงไปเรื่อย ๆ แต่มี ๒ อาการพร้อมกัน คือ ปวดหัวมาก เหมือนจะระเบิด แต่ใจเราก็นิ่งๆ หยุดเข้าไปเรื่อย ๆ เราควรจะลุก หรือนั่งต่อครับ) หยุดนิ่ง ๆ ไม่เคลื่อนไหว อย่าขยับตัวอะไรเลย เฉย ๆ ให้มันผ่านอารมณ์ตรงนั้น ประสบการณ์ภายใน ใหญ่เล็กมาพร้อมกันนะ (พระลูกชาย: เหมือนเราเข้าไป แล้วก็ได้ยินเสียงเพื่อนข้างๆ แต่ตัวก็ย่อเล็กลงไปเรื่อย ๆ แต่ปวดเข่าจนเหมือนจะระเบิด) เราต้องนิ่ง ๆ ถ้าระเบิดก็จะเป็นคนแรกของโลก จะเป็นประวัติศาสตร์โลก โลกจะต้องจารึก นั่งแล้วหัวเข่าระเบิด ยิ่งกว่าฮิโรชิม่าอีก เฉย ๆ คือ มันหยุดได้ ๙๐% แล้ว มันก็จะหลุดจากทุกขเวทนานั้นไปสู่สุขเวทนา
ถึงตรงนั้นเรานิ่งเฉย ๆ เป็นอย่างนั้น เพราะ ๑. หูได้ยินนี่แสดงว่า การหยุดเรายังไม่สมบูรณ์ ๒. ใจเรานิ่งในระดับหนึ่ง คือเริ่มหยุดในระดับหนึ่งแล้ว ๓. เกิดทุกขเวทนาที่กายเนื้อ แปลว่า มันก็ยังไม่บริบูรณ์ แต่ก็มีอาการหยุดเกิดขึ้น ซึ่งปกติทั่ว ๆ ไป ถ้าปวด คือปวดอย่างเดียว จะไม่มีอาการเล็กข้างใน หรือใหญ่ข้างนอก ทั่ว ๆ ไปก็จะเป็นอย่างนี้ ไม่ปวดก็ไม่ปวด ถ้าปวด คือปวดอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่นี่มีอาการ ๒ อย่าง
ดังนั้น สิ่งที่เราต้องทำ คือ อย่าขยับตัวอะไรทั้งสิ้น ให้ผ่านสภาวะนั้นไป ถ้านิ่งเฉย ๆ จะผ่านสภาวะนั้นไป ถ้าขยับตัวไม่ผ่านต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่ จะเริ่มต้นใหม่ เราไม่มีเวลาสำหรับเริ่มต้นใหม่ เพราะไปถึงจุดตรงนั้นแล้ว ทำเฉย ๆ เดี๋ยวจะผ่าน หรือบางทีมันมีเล็กกับใหญ่ มันมาพร้อมกัน ซึ่งเราไม่เคยเจอเลย ทำไมมันมาพร้อมกัน ความรู้สึกเล็กหรือใหญ่อย่างนี้ แปลกมากทีเดียว เดี๋ยวจะเจอเล็กกับใหญ่ไม่ใช่ก้อนเล็กก้อนใหญ่มานะ เหมือนกับตัวเราเล็กและตัวเราใหญ่ในเวลาเดียวกัน เดี๋ยวจะเห็น เดี๋ยวเราจะอัศจรรย์ เราปล่อยเวลาให้ผ่านมาได้อย่างไร เสียดายจังเลย เพราะยังมีอะไรในจุดนี้อีกเยอะที่เรายังไม่ให้เวลากับมัน
ความแข็งแรง : ลูกยังแข็งแรงอยู่นะ ใช้ความแข็งแรงให้เต็มที่ สิ่งที่อยากได้มีสิ่งเดียวก็คือ ความแข็งแรง ความไม่มีโรค จะเอามา
ลุยนั่งธรรมะ นี่ลูกยังแข็งแรง ต้องเอาให้ได้เลย
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
