สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๙
เรา คือมนุษย์ธรรมดา : ภาพภายในมีอะไรให้ดูก็ให้ดูเฉย ๆ สบาย ๆ ภาพภายในชัดแค่ไหน เราก็ดูแค่นั้นไปก่อน แม้จะไม่ได้ดังใจ ที่เรารอไม่ได้เพราะมันไม่ได้ดั่งใจ เราเห็นชัดขนาดนี้แล้ว นี่ ๘๐% แล้วนี่ มันน่าจะอีกนิดหนึ่งได้ร้อย งั้นเราก็เลยพยายามจะรีบให้มันได้ร้อย เพราะเรารอไม่เป็น ที่จริงมีให้ดูแค่ไหน เราดูแค่นั้นไปก่อน เราต้องยอมรับว่า เราควบคุมไม่ได้ทุกสิ่ง ให้ยอมอย่างนี้นะ ก่อนจะมาถึงตรงนี้ ลูกไปยืนหน้ากระจกก่อนน่ะ แล้วลูกจะค้นพบ โอ้...เราไม่ใช่เทวดา จริง ๆ นะ เรา....เราเป็นมนุษย์ธรรมดา เทวดายังควบคุมได้บางสิ่ง แต่มากกว่ามนุษย์ แต่ก็ได้ไม่หมด ให้เราไปดูในกระจก เรา คือมนุษย์ธรรมดา เราไม่ใช่เทวดา แปลว่า....เราก็ควบคุมอะไรได้ไม่หมด แม้ประสบการณ์ภายใน ณ จุดนี้ เรายังควบคุมอะไรไม่ได้ เราก็ต้องยอมมันก่อน มีภาพความชัด ๘๐ ก็ดู ๘๐ ไปก่อนนะ
ไม่นานเท่าไร : (พระลูกชาย: ลูกยังไม่ทันนั่ง มีความรู้สึกว่า ตัวหนึ่งขยายออกไป อีกตัวหดเล็กเข้า ขยายกับย่อพร้อมกัน นานมาก จนเอ๊ะ...นาน เลยถอนออกมาครับ) มันก็ไม่นานเท่าไร ที่นานโน่น โน่นมันมีที่นาน อยู่ในโลกันต์ มันทรมานเหลือเกิน นี่ไม่นาน ลูกลองจับเวลาก่อนนั่งกับหลังนั่งนี่ อย่างมากก็ชั่วโมงหรือสองชั่วโมง ไม่นานนะ มันไม่นานเลย เดี๋ยวคืนนี้จะนานกว่า เราจะม้วนเดียวจบไงล่ะ แล้วจะดี
ควบคุมความชัดไม่ได้ : ลูก...ฟังอีกทีนะ เราเป็นมนุษย์ธรรมดา เราต้องยอมรับตรงนี้ มันจะช่วยอะไร...สบายใจในการยอมรับ และการดูเฉย ๆ ในประสบการณ์ ภาพที่ชัดแค่ ๘๐% ก็คือการทำใจหยุดนิ่ง แล้วมันจะค่อย ๆ ปรับสภาพไปสู่ความบริบูรณ์ บางทีก็เร็ว บางทีก็ช้า บางคนก็เร็ว บางคนก็ช้า จาก ๘๐% ไป ๑๐๐% ๒๐๐% ๓๐๐% บางคนเร็ว บางคนช้า แล้วตรงนี้...เราต้องรอให้เป็น ต้องยอมรับว่า ควบคุมความชัดไม่ได้ ที่ลูกเล่าประสบการณ์กันมานี่ มันพร้อมที่จะเข้าถึง ผลไม้มันสุกแล้วน่ะ มันสุกแล้ว แล้วเราจะไปรอมันทำไม เพราะฉะนั้น วันนี้ทำใจให้ใสอย่างเดียว ให้องอาจ แล้วเราก็จะค้นพบว่า....เราไม่ใช่เทวดา...นี่นะ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
