สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๕๕
ลุ้นลึก ๆ : ถ้ายังเฉย ๆ แสดงว่า มีลุ้นลึก ๆ ลุ้นเพราะมันเห็นไม่ชัด ที่ไม่ชัดเพราะมีลุ้น มันยังหยุดไม่สนิท ถ้ายังไม่พร้อม ให้กลับไป
ตรงจุดที่พร้อมก่อน ตรงจุดที่เราชอบ นิ่งไปตรงกลางอย่างเดียว
เห็น...สักแต่ว่าเห็น : ที่ว่า “เห็น...สักแต่ว่าเห็น” มันมี ๒ ระดับ ระดับที่ยังไม่หยุด ก็ดูเพื่อให้ใจหยุด แต่ถ้าหยุดแล้ว ก็ดูสักแต่ว่าเห็นอีกระดับหนึ่ง
อารมณ์สบาย : ไม่ต้องไปควานหาความสบาย ขนาดไหนถึงจะสบาย อย่างนี้สบายไหม ไม่ต้องไปควานหา แค่ทำใจนิ่ง ๆ เฉย ๆ เดี๋ยวความสบาย ความสว่าง ดวงธรรม กายภายใน องค์พระธรรมกายจะมาเอง แค่หยุดกับนิ่งเฉย ๆ จะเป็นตัวสำเร็จ เป็นทางด่วนพิเศษที่ทำให้เราเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว เพราะฉะนั้นอย่ามัวควานหาความสบายว่า แค่ไหนถึงจะสบาย ไม่ต้องหาแค่นั่งนิ่ง ๆ เฉย ๆ เดี๋ยวก็มาเองนะลูกนะ
เห็น...สักแต่ว่าเห็น : อย่างตัวเรานี่ก็เป็นตัวเรานะ แม้ตอนหลับเราก็เป็นเรา แต่มันเหมือนสะลึมสะลือ หรือละเมอ หรือตื่นมา ก็
เป็นนะ แต่บางทีเดิน ๆ ก็เผลอสติ ถ้าเราเป็นหนึ่งเดียวกับพระภายใน เราจะเข้าใจที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตรัส “เห็นสักแต่ว่าเห็น” ตอนนี้ เรายังไม่เข้าใจหรอก อย่างเรา เห็นอะไรมันยังมียินดียินร้ายอยู่ ทำเฉยก็ในระดับต้น ๆ แต่ถ้ามีอะไรข้างในให้ดูที่ดีกว่าภายนอก มันจะดูไปงั้น ๆ เองแหละ เราจะเข้าถึงอารมณ์นี้ได้ก็ต่อเมื่อเราเห็นพระธรรมกายภายใน ชาวโลกเขาไม่เข้าใจนะว่า อยู่คนเดียวจะมีความสุขได้ยังไง เขาเข้าใจว่า อย่างน้อยต้อง ๒ ถึงจะมีความสุข เห็นเราอยู่มื้อกินมื้อ เขาเข้าใจว่า เราอนาถา แต่เรากลับเข้าใจว่า เขาอนาถา จน เพราะไม่พอ ได้มาก็รู้สึกว่า มันไม่ใช่ แต่ก็ไม่รู้ว่า อะไรที่ใช่ นี่แหละ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
