สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๕๗
พอดี : การปรับกาย ปรับใจ ต้องทำทุกรอบ โดยเอาตัวเราเป็นเกณฑ์ เป็นครูเราแสวงหาความพอดีว่า แค่ไหนพอเหมาะ พอดีลองปรับดูทั้งร่างกายและจิตใจ แล้วเราจะพบความพอดี ความพอดี นั้นมีลักษณะ คือ รู้สึกโปร่ง โล่ง เบา ไม่เครียด แล้วเราจะพอใจชอบใจกับอารมณ์นั้น และรักษาอารมณ์นั้นให้ต่อเนื่องไปเรื่อยๆ โดยไม่ต้องกังวลเรื่องอะไร ไม่ช้า ความพอดีนั้นจะนำใจของเรา กลับเข้าไปหยุดนิ่งอยู่ภายใน แล้วแสงสว่างจะเกิดขึ้นเอง
หาเรื่องให้เราปีติ : ถ้าก่อนนั่งมีความสุข แต่นั่งแล้วไม่มีความสุข แสดงว่า เราน้อมไปทางอัตตกิลมถานุโยค เราติดตรงที่ความอยาก ความกังวล ก็เลยไปพยายามเร่งโดยไม่รู้ตัว คือ ลุ้นนั่นเอง ให้หาเรื่องให้เราปีติ นึกถึงบุญ นึกให้เราปีติ
Let it be. ปล่อยให้มันเป็นไป : ให้ทำเหมือนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก่อนที่ท่านจะตรัสรู้ธรรม หรือพระเดชพระคุณหลวงปู่ก่อนบรรลุธรรม คือท่านไม่รู้อะไรมาก่อนเลย ดูในพระไตรปิฎกมาหมดแล้ว แต่จับหลักอะไรไม่ได้ จึงต้องมาค้นเอง ดังนั้น นิ่งอย่างเดียว ไม่ต้องทำอะไรเลย อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด Let it be. ปล่อยให้มันเป็นไป แล้วเราจะไม่มีความกังวลเลย
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
