สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๗๔
อย่าตั้งใจมากไป : ตั้งใจมากไปทำไม อย่างไรเราก็ได้อยู่แล้ว เพราะเรามีพระธรรมกายในตัวทุกคน ศูนย์กลางของเราก็มีใจของเราที่จะไปถึงศูนย์กลางกายก็มี เหลือเพียงอย่างเดียว ปฏิบัติให้ถูกวิธี คือ ทำตัวให้สบาย ทำใจให้หยุด ให้นิ่ง แล้วก็เฉยๆ ที่ศูนย์กลางกาย อย่าไปนั่งแข่งกับวันเวลา ให้กำหนดใจที่ศูนย์กลางกาย ถ้าตึงหรือเครียด อย่าไปฝืน ให้ลืมตาขึ้นมา นึกถึงสิ่งที่ทำให้ใจเราสดชื่น อาจจะเป็นเรื่องของธรรมชาติ ความงามของดอกไม้ หรือเรื่องของความดี เรื่องบุญกุศล ความอินโนเซ้นท์ของเด็ก ๆ หรือสิ่งที่ทำให้ใจสบาย เมื่อสบายแล้ว เราค่อยกลับมาที่ศูนย์กลางกายใหม่
จากเรือนเหมือนนกที่จากคอน : ลูกอย่าลืมจากเรือนเหมือนนกที่จากคอนให้ทำเหมือนพระอริยเจ้าปลีกวิเวกไปอยู่ป่า เจอคนพาล สัตว์ร้าย โรคร้าย ดินอากาศฟ้าแปรปรวน และอยู่ตามลำพังด้วย แต่ท่านก็ไม่ได้กังวลอะไร ท่านขยับจากสติเป็นมหาสติ ใจที่อยู่กับตัวอยู่แล้ว ใจที่นิ่งแน่นก็ยิ่งนิ่งหนักเข้าไปอีก เป็นอยู่ได้ด้วยตัวเอง อยู่ในป่าได้อย่างมีความสุข ต้องปลอดกังวลจริง ๆ พวกเราเทียบกับท่านแล้ว เราเป็นสุขุมาลชาติ แม้สมัยพระเดชพระคุณหลวงปู่ก็ยังเป็นสุขุมาลชาติ อะไร ๆ ก็เรื่องเล็ก ถ้าลูกอยากศึกษาวิชชาธรรมกายไปปราบมาร ต้องเอาชนะตรงนี้ให้ได้ เพราะเป็นพื้นฐาน ไม่ได้ยาก พระอริยเจ้า พระมหาเถระที่เข้าป่าเข้าเขา ก็ไม่มีความสะดวกสบาย แม้แต่อาหารบางวันก็ไม่ได้ฉัน บางที ๓ วันฉันที ของเราวันหนึ่งหลายครั้ง แต่ท่านอยู่ได้อย่างมีความสุขผิวพรรณวรรณะผ่องใสจนมีคนถาม แม้ตัวสะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น
เราไม่ได้นึกถึงเรื่องอดีตที่ผ่านมา ไม่คิดถึงอนาคต มีชีวิตอยู่กับปัจจุบันไปวัน ๆ ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไร ใจจึงมีความสุข ปลอดกังวล แม้เราอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เป็นสุขุมาลชาติ ลูกต้องฝึกให้ได้นะ เพราะฉะนั้น กิจวัตรกิจกรรมของเราต้องเอาให้ลงตัวให้ได้ ใจต้องอยู่กับตัวเองให้มาก ๆ อยู่ให้มีความสุข อย่าให้มีความรู้สึกว่าทำไมต้องอย่างนั้นอย่างนี้ ต้องอะไรก็ได้ทั้งนั้นนะจ๊ะ เหมือนพระธุดงค์ ชาวป่าชาวเขาก็หยิบอาหารใส่ปาก เขายังอยู่ได้
ภิกษุณีในสมัยพุทธกาล บางท่านได้กินข้าวเปล่าที่หุงสุกแล้ว บางท่านยังไม่ได้หุง แค่เอามาล้าง ยังไม่ได้ต้ม เคี้ยวกรุบ ๆ แล้วดื่มน้ำตาม นั่งหลับตาเป็นพระอรหันต์ ลูกเอ้ย....นี่เขาหุงมาอย่างดี มีคนมาประเคนให้เรา ต้องนั่งให้ดี อย่าลืมว่า ลูกเป็นพันธุ์มหัศจรรย์ นี่เป็นคำของพระเดชพระคุณหลวงปู่ “ตลอดแสนโกฏิจักรวาลอนันตจักรวาล นิพพานถอดกาย พูดเรื่องปราบมารไม่มีใครรู้เรื่อง” แต่ลูกกำลังจะมาศึกษาวิชชาธรรมกาย น่าภาคภูมิใจ ลูกไม่ปีติใจหรือ เพราะฉะนั้น ลูกต้องฝึกให้ดี ต้องจากเรือนเหมือนนกที่จากคอน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
