กำเนิดโลกและมนุษยชาติ

มิคสัญญี

       พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสต่อไป บอกว่า อายุมนุษย์จะลดลงๆ จนถึงจุดหนึ่ง อายุมนุษย์จะเหลือเฉลี่ยเพียงแค่ 10 ปี แล้วตอนนั้นแหละ จะมีอาการที่เขาเรียกว่า มิคสัญญี
       มิค แปลว่า เนื้อ, กวาง
       มิคสัญญี ก็คือ ยุคที่คนเห็นคนด้วยกันนี้เหมือนอย่างเห็นเนื้อ เห็นกวาง จะตามล่าตามล้างกัน เข่นฆ่ากันเป็นว่าเล่น หรือที่พูดกันว่า เห็นชีวิตเป็นผักเป็นปลา แม้แต่พ่อกับลูกก็ฆ่ากัน แม่กับลูกก็ฆ่ากัน ผัวกับเมียก็ฆ่ากัน พี่น้องก็ฆ่ากัน ที่ไหนมีคนอยู่ด้วยกันตั้งแต่สองคนขึ้นไป ที่นั้นจะต้องฆ่ากัน อยู่ไม่ได้ พอเป็นอย่างนั้นเข้า คนที่รู้ตัวเริ่มคิดได้แล้วว่า เอ๊ะ!...ไม่ถูกนะ คนเราลงมาระแวงกันขนาดนี้ก็อยู่กันไม่ได้แล้ว เลยเข้าป่าไปเลย พวกนื้ก็เลยไม่มีโอกาสได้ฆ่าใคร
       หลังจากมนุษย์เข่นฆ่ากันมากเข้า ๆ ฆ่ากันตายไปตั้งครึ่งค่อนโลก บางคนก็เลยได้คิดว่า การฆ่ากันนี่ไม่ดีเลย การดูถูกกันนี่ไม่ดีเลย การเหยียดหยามกันนี่ไม่ดีเลย แล้วพวกนี้ก็เริ่มรักษาศีลกันใหม่

 

มนุษย์เริ่มรักษาศีลอีกครั้ง

       เมื่อมนุษย์เห็นคุณค่าของศีลห้า พากันรักษาศีลห้าขึ้นเรื่อย ๆ รักษาไปจนตลอดชีวิต จิตใจของมนุษย์ก็ดีขึ้น มลภาวะมีอยู่ในโลกก็ลดน้อยลง

       เมื่อเป็นอย่างนี้ อายุมนุษย์ในยุคนั้นตั้งแต่แค่สิบปีในรุ่นนั้น ก็เพิ่มขึ้นในรุ่นต่อๆ มา คนยังรักษาศีลกันอีกเรื่อยๆ อายุของมนุษย์ก็เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ เป็นลำดับๆ ไป เป็นอย่างนี้จนกระทงเป็นร้อย เป็นพัน เป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านๆ ปีขึ้นไป

       นี่คือการเกิดขึ้น ทรงอยู่ เสื่อม ดับไป แล้วก็เจริญ เจริญแล้วก็เสื่อม มีอยู่ในโลกนี้ตลอดมา

       ถ้าใครทำดี เป็นมนุษย์ก็มีสุข ละโลกไปแล้ว ถ้ายังไม่หมดกิเลสก็ไปเป็นเทวดาบ้าง ไปเป็นพรหมบ้าง ก็ยังมีสุข แต่ถ้าทำชั่ว อย่างเบาะๆ ก็เป็นสัตว์นรกบ้าง เป็นเปรตบ้าง เป็นอสุรกายบ้าง เป็นสัตว์เดรัจฉานบ้าง ก็เป็นกันไป ฝ่ายดีก็มีฝ่ายชั่วก็มี แต่ว่าถ้าตั้งใจทำดีอย่างที่สุด ตั้งใจให้ทาน รักษาศีลเจริญภาวนา บำเพ็ญบารมีทั้งสามขั้นตอน คือ ทั้งบารมีธรรมดาสิบ บารมีที่เป็นอุปบารมีอีกสิบ คือ สละเลือดเนื้อ เป็นปรมัตบารมีอีกสิบ คือ สละชีวิตบำเพ็ญบารมีกัน ครบสามสิบทัศ เมื่อไหร่ ก็บรรลุมรรคผลนิพพานกันไป ไม่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดกันอีก

       เมื่อเรารู้แล้วว่า สภาพของโลกน่ะเป็นอย่างนี้ ขนาดโลกทั้งโลกยังมีเวลาสลายตัวได้ เพราะฉะนั้น บ้านช่องห้องหอเราไม่ต้องกลัวหรอก มันมีเวลาพังได้ แม้แต่ชีวิตของเรา วันหนึ่งก็ต้องพินาศสิ้นไป ในเมื่อพรหมยังตายเลย งั้นเราทำไมจะไม่ตาย ปรากฏการณ์อย่างนี้ได้เกิดติดต่อกันมาทุกยุคทุกสมัยแล้ว