สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๕๓
รอให้เป็น เย็นให้พอ : (พระลูกชาย: หลวงพ่อครับ ประสบการณ์ของผมมีทั้งขาขึ้นและขาลง ขาขึ้นใจจะมุ่งเข้าไปสู่ภายใน และมีประสบการณ์อย่างที่หลวงพ่อบอก ขาลงมันจะติด ๆ หลุด ๆ ครับ) หลุดคือ? (พระลูกชาย: ภาพที่เห็นอยู่ มันหายไปครับ ผมก็ทำนิ่งๆ รอให้มีประสบการณ์เกิดขึ้นเอง นั่งแบบนี้ในแต่ละรอบ มันก็ยังไม่มีอะไร เลยต้องกระดิกจิตนิดหนึ่ง เพื่อให้มีภาพขึ้นมาให้ดูครับ) ไม่ต้อง ให้ทำเฉย ๆ เราทำเหมือนนั่งรออะไร แล้วพอไม่มีก็กระดิกจิตขึ้นมา เรากระดิกจิตก็เหมือนไปเรียกขึ้นมา ลูกต้องใจเย็นกว่านี้ เคยบอกแล้ว “รอให้เป็น เย็นให้พอ” ลูกก็ฝึกสิ (พระลูกชาย: แม้จะเห็นภาพอะไรก็ตามใช่ไหมครับ) ให้ทำเฉย ๆ ลูกติดตรงนี้ อย่างอื่นลูกเอาชนะมาหมดแล้ว เหลือแต่ตรงนี้ ถ้าได้ม้วนเดียวจบ ถ้าไม่แก้ตรงนี้ ก็ต้องมาติดอีก
หลุดจากหยาบ : หลับตาลุย ปล่อยไปเลยอย่างสบาย ๆ ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว ลูกต้องฝึกแบบไม่มีรอบ ให้ประคองความละเอียด พอเข้ามาในรอบก็ให้ต่อจุดที่ละเอียดล่าสุดไปได้เลย นิ่งๆ นุ่ม ๆ เบา ๆ สบาย ๆ ปล่อยไปอย่างสบาย ๆ ต้องเป็นไปเอง ถ้านิ่งแน่นมันจะหลุดเข้าไปภายในเลย มันจะหลุดจากหยาบเข้าไปเลย ต้องนิ่งแน่น มีความสุข ทำอย่างสบาย ๆ ทำเท่าที่เราทำได้ไปก่อน ให้ลูกทุกคนมีใจที่ตั้งมั่น มุ่งมั่น แน่วแน่ ไม่ประมาท ฝึกให้หนัก อย่างถูกหลักวิชชา
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๓
